تبیین ابعاد و مولفه های موثر بر استقرار سازمان مربی گرا با رویکرد یادگیری سازمانی در موسسات آموزش عالی

استقرار سازمان مربی گرا روشی مناسب برای گسترش یادگیری سازمانی در موسسات آموزش عالی است. هدف تحقیق حاضر، تبیین ابعاد و مولفه های موثر بر استقرار سازمان مربی گرا با رویکرد یادگیری سازمانی در موسسات آموزش عالی بوده است. روش انجام پژوهش، کیفی و روش جمع آوری اطلاعات، استفاده از تکنیک دلفی بود. جامعه آماری شامل اعضای هیئت علمی، روسا و معاونین دانشگاه های استان خراسان بودند که تعداد ۲۵ نفر بر اساس نمونه گیری هدفمند (گلوله برفی) انتخاب شدند. ابعاد استخراجی از مبانی نظری، در اختیار آنان قرار گرفت و پس از طی چهار مرحله، روایی صوری آن توسط خبرگان تائید گردید و ابعاد و مولفه های نهایی با ضریب توافق کندال ۷۹۲/۰ به اجماع خبرگان رسید. پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (۸۹/۰) تائید شد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش آمار توصیفی و استنباطی و بهره گیری از نرم افزار SPSS استفاده شد. بدین ترتیب برای متغیر استقرار سازمان مربی گرا ۳ بعد (زمینه استقرار، فرایند استقرار و سطوح تحلیل) با ۱۰ مولفه (فرهنگی، مدیریت منابع انسانی، محیط آموزشی، عوامل انسانی، کنش، اجرا، پایش، فردی، تیمی و سازمانی) و برای متغیر یادگیری سازمانی ۴ بعد (عناصر یادگیری، فرایند یادگیری، سطوح یادگیری و انواع یادگیری) با ۱۷ مولفه (ساختار، فرهنگ، برنامه ریزی، منابع انسانی، رهبری، فناوری اطلاعات، اکتساب دانش، تفسیر دانش، به کارگیری و نهادینه کردن دانش، یادگیری فردی، یادگیری گروهی، یادگیری سازمانی، یادگیری انطباقی، یادگیری پیش بینی کننده، یادگیری فرایندی و یادگیری عملی) شناسایی شد. یافته ها نشان داد دانشگاه ها در صورت بهره گیری از عناصر ایجاد سازمان مربی گرا و انجام فرایند استقرار، ظرفیت تبدیل شدن به دانشگاه مربی گرا و بهره مندی از مزایای آن در کلیه سطوح فردی، تیمی و سازمانی را دارند.

Keywords:

استقرار سازمان مربی گرا , مربی گری سازمانی , یادگیری سازمانی , موسسات آموزش عالی