مقایسه روش های تعیین شدت آبگریزی بر پایه اندازه گیری زاویه تماس آب- خاک
Publish place: Journal of Water and Soil Science، Vol: 25، Issue: 2
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 332
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-25-2_005
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1400
Abstract:
زاویه تماس آب- خاک معیار کمی تمایز خاک آبدوست و آبگریز است. اهداف این پژوهش شامل: ۱) بررسی روشهای اندازه گیری زاویه تماس شامل روش مولاریته الکل، صعود موئینگی، شاخص جذب پذیری و روش قطره چسبان و ۲) تعیین مناسب ترین روش در یک نمونه خاک با بافت لوم شنی است. در این پژوهش سطوح مختلف آبگریزی به طور مصنوعی با استفاده از اسید استئاریک و با آزمون نفوذ قطره آب تهیه شد. زاویه تماس خاک آبدوست در روشهای مولاریته الکل، صعود موئینگی، شاخص جذب پذیری (دو شیوه محاسبه) و قطره چسبان به ترتیب ۸۹/۹، ۷۵/۴۱، (۵۷/۸۱) ۵۶/۲۸ و ۵۸/۹۱ درجه محاسبه شده است. روش قطره چسبان با استفاده از دستگاه اندازه گیری زاویه تماس بررسی شد. با این روش زاویه تماس در پنج سطح آبگریزی به ترتیب ۵۸/۹۱، ۱۰۴/۹۲، ۱۲۰/۴۸، ۱۲۹/۹۶ و ۱۷۳/۰۷ درجه تعیین شد. روش قطره چسبان به دلیل عدم محدودیت کاربرد در خاک های آبگریز و دقت ناشی از ترکیب توام مشاهده عینی برخورد قطره آب به خاک و نرم افزار در تعیین زاویه تماس، مناسبترین روش اندازه گیری زاویه تماس در خاک های آبگریز است. ارتباط زاویه تماس به عنوان شاخص کمی آبگریزی و زمان نفوذ قطره به عنوان شاخص کیفی، بررسی شد و همبستگی مثبت (R۲=۰.۹۷۵) ارزیابی شد.
Keywords:
Water drop penetration test , Capillarity rise method , Ethanol molarity method , Sorptivity index , Sessile drop method , Contact angle measuring device , آزمون نفوذ قطره آب , روش صعود موئینگی , روش مولاریته الکل , شاخص جذب پذیری , قطره چسبان , دستگاه اندازه گیری زاویه تماس
Authors
ریحانه السادات موسوی زاده مجرد
۱. Department of Water Engineering, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Chaharmahal-Va-Bakhtiari, Iran.
سید حسن طباطبائی
۱. Department of Water Engineering, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Chaharmahal-Va-Bakhtiari, Iran.
نگار نورمهناد
۲. College of Agriculture, Payam Noor University of Isfahan, Isfahan, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :