عوامل اجتماعی – اقتصادی موثر بر نگرش به فرزند آوری: مطالعه موردی زوجین در آستانه ازدواج درشهر کرمانشاه

مقدمه: در سالهای اخیرکاهش باروری در ایران به یکی از مشکلات جمعیتی تبدیل شده که مورد توجه سیاست گذاران قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه، شناسایی عوامل اجتماعی مرتبط با نگرش به فرزند آوری بود. مواد و روش کار: روش پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. بدین منظور از بخشی از داده های طرح تحولات باروری در ایران و از اطلاعات ۳۷۴ مرد و زن همسردار ۴۹-۱۵در شهرکرمانشاه استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار ۲۲ SPSS استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از رگرسیون خطی، همبستگی پیرسون، آزمون t و تحلیل واریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین متغیرهای محل سکونت، نوع مسکن، اندازه مسکن، وضع فعالیت، تحصیلات و پایگاه اقتصادی – اجتماعی با نگرش به فرزندآوری رابطه معنادار آماری وجود ندارد. اما متغیرهای ترجیح جنسیتی، جنسیت، سن همسر، فاصله سنی مطلوب بین فرزندان، مدت زمان استفاده از اینترنت، فاصله ازدواج تا تولد اولین فرزند رابطه معناداری با نگرش به فرزند آوری دارند. در مجموع متغیرهای تحقیق توانسته اند ۲۳ درصد از تغییرات نگرش به فرزند آوری را تبیین کنند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که تعداد مطلوب فرزندان زوجین جوان متاثر از شرایط زندگی آنهاست، لذا موفقیت سیاست های تشویق موالید منوط به ایجاد تغییرات در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی به نحوی است که فرزندآوری زوجین جوان را تسهیل کند.

Keywords:

Socio-economic status , Fertility , childbearing , پایگاه اجتماعی اقتصادی , باروری , فرزند آوری