بررسی اثر کاتالیست های TiO۲ و +Fe۲ در فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته به منظور حذف اکسیژن خواهی شیمیایی از پساب نساجی

در این مطالعه، حذف اکسیژن خواهی شیمیایی از پساب کارخانه نساجی و رنگرزی شهرک صنعتی جی با استفاده از فرآیند UV/H۲O۲ در حضور کاتالیستهای تیتانیوم دی اکسید و یون آهن (II) بررسی شد. آزمایشها بوسیله فرآیند اکسیداسیون پیشرفته در حضور و بدون حضور نور UV صورت گرفت. اثر متغیرهای عملیاتی زمان (۳۰، ۹۰ و ۱۵۰min)، توان لامپ UV (۰، ۱۵ و ۳۰W)، غلظت هیدروژن پراکسید (۱۰۰، ۵۰۰ و ۹۰۰mg/L)، غلظت کاتالیست (برای تیتانیوم دی اکسید مقادیر ۱۰۰، ۵۰۰ و ۹۰۰mg/L و برای یون آهن (II) مقادیر ۱۰، ۵۰ و ۹۰mg/L) در ۳= pH بر روی کاهش میزان اکسیژن خواهی شیمیایی پساب نساجی بررسی شد. کلیه آزمایشها در یک راکتور شیشه ای در دمای ۲۵C و بر روی همزن مغناطیسی با سرعت مناسب انجام شده است و با استفاده از روش طراحی آزمایش باکس بنکن بصورت تصادفی ۲۷ آزمایش (برای هر نوع کاتالیست) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که در فرآیند +UV/H۲O۲/Fe۲، در زمان ۱۳۸min، توان لامپ فرابنفش ۳۰W، غلظت هیدروژن پراکسید ۶۷۷mg/L و غلظت یون آهن ۵۰mg/L بیشترین میزان حذف اکسیژن خواهی شیمیایی برابر ۹۰.۲۰ % حاصل شد. در حالیکه در فرآیند UV/H۲O۲/TiO۲ بیشترین میزان حذف اکسیژن خواهی شیمیایی حدود ۱۰۰ % و در زمان ۱۴۸min، توان لامپ فرابنفش ۳۰W، غلظت هیدروژن پراکسید ۷۱۰mg/L و غلظت تیتانیوم دی اکسید ۵۹۳mg/L بدست آمد.

Keywords:

فرآیند اکسیداسیون پیشرفته , تصفیه پساب , صنایع نساجی , اکسیژن خواهی شیمیایی