کمی سازی الگوی مصرف انرژی و میزان انتشار گازهای گلخانه ای در کشت چغندرقند (مطالعه موردی: مزارع روستای حسین آباد شهرستان شیروان)

این تحقیق به بررسی الگوهای مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای در مزارع چغندرقند روستای حسین آباد شهرستان شیروان، طی سال زراعی ۹۷-۹۶ می پردازد. داده ها از طریق پرسش نامه چهره به چهره گردآوری شد. مزارع به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ورودی های مربوط به محاسبه مصرف انرژی، شامل نیروی انسانی، ماشین آلات، دیزل، کودهای شیمیایی، کود دامی، سموم شیمیایی، برق و آب بود و خروجی ها نیز کل عملکرد گیاه را شامل می شد. نتایج نشان داد، کل انرژی ورودی و خروجی مزارع چغندرقند به ترتیب ۵۲/۶۶۸۷۹ و ۵۰/۱۳۱۰۵۷۲ مگاژول در هکتار است. از کل انرژی مصرفی در تولید چغندرقند ۳۹/۳۸ درصد مربوط به مصرف کود های شیمیایی، ۹۵/۲۵ درصد مربوط به دیزل و ۶۹/۱۲ درصد مربوط به الکتریسیته می باشد. راندمان مصرف انرژی ۵۹/۱۹ و میزان بهره وری انرژی ۷۲/۰ کیلوگرم مگاژول در هکتار ثبت گردید. مواد شیمیایی، سوخت و الکتریسیته بیشترین نقش را در بین ورودی های انرژی در مزارع چغندر داشتند. میزان انتشار گاز هایCO۲ ، N۲O و CH۴ به ترتیب ۲۶/۲۴۶۳، ۰۲/۲۱ و ۲۶/۳ کیلوگرم در هکتار بود و میزان پتانسیل گرمایش جهانی این گاز ها برابر CO۲eq ha-۱ ۸۵/۹۰۴۸ محاسبه گردید که از این مقدار ۷۶/۰ درصد آن مربوط بهCH۴ ، ۲۲/۲۷ درصد آن مربوط به CO۲ و ۰۲/۷۲ درصد آن مربوط به N۲O گزارش شد.

Keywords:

پتانسیل گرمایش جهانی , چغندرقند , روستا , کارایی مصرف انرژی , گازهای گلخانه ای