جستاری در رویارویی امام حسین (ع) با صلح امام حسن (ع)؛ رویکرد و کنش

در خصوص شخصیت و نقش امام حسین (ع)، به ویژه آنچه مربوط به واقعه عاشورا است، نوشته ها و آثار بسیاری پدید آمده، اما در خصوص زندگی پیش از عاشورایی ایشان، از جمله حضور و نقش آفرینی اش در عهد امامت و خلافت برادرش امام حسن (ع)، به ویژه کارکردی که در جریان شکل گیری پیمان صلح با معاویه و واکنشی که پس از آن داشت، پژوهش و مداقه چندانی صورت نگرفته است. این مقاله می کوشد بر اساس داده های منابع اولیه و بهره گیری از روش هرمنوتیک تاریخی و بسترشناسی، رویکرد و کنش آن حضرت را به عنوان یکی از بزرگان اهل بیت (ص) بررسی و تحلیل کند. با این پرسش محوری که: امام چگونه با مقوله صلح با معاویه مواجه شده است؟ فرضیه اصلی مقاله آن است که امام حسین (ع)، همچون امام حسن (ع) بر مبنای اصل مصالح امت اسلامی و حفظ جان های مردم، پای بندی خود را به صلح نامه نشان داد و تا آخر بر آن استوار بود، هرچند در آغاز، طبق برآوردهایی راجع به آن دل نگرانی هایی داشت.

Keywords:

امام حسن (ع) , امام حسین (ع) , صلح نامه , مصالح امت , عهدپذیری