منصب بابیت امامان در ترازوی نقد بررسی محتوا شناسانه با توجه به کتاب رازداران حریم اهل بیت (ع)

دیدگاهی وجود دارد مبنی بر اینکه منصبی کلیدی با عنوان بابیت ائمه (ع) در عصر حضور و غیبت صغرا وجود داشته و افرادی به عنوان ابواب معرفی می شدند. هرچند از عصر غیبت صغرا تعدادی از مولفان امامی و نصیری فهرستی از باب های معصومان مطرح کرده اند، اما بهترین و جامع ترین تبیین نظریه باب ها از دیدگاه امامیه را، در عصر حاضر، جواد سلیمانی در کتاب رازداران حریم اهل بیت (ع) به دست داده است. حال آنکه این نظریه نیاز به نقد استنادی و محتوایی دارد که در این تحقیق تمرکز بر نقد محتوایی است. به این ترتیب به این پرسش پاسخ داده می شود که: نظریه باب های امامان از لحاظ محتوایی با توجه به نظریه ای که سلیمانی تبیین کرده از چه میزان اعتبار برخوردار است؟ اهمیت پرداختن به این مسئله از آن رو است که نظریه بابیت پیامدهایی در نظام اعتقادی امامیه دارد و می تواند تحولی در آن ایجاد کند. این مقاله با دو رویکرد کلامی و تاریخی به نظریه بابیت می پردازد و از روش های کلامی، تاریخی و رجالی استفاده می کند. در انتها به این نتیجه می رسد که بابیت جایگاهی در اعتقادات امامیه ندارد و بررسی های تاریخی نیز آن را تایید نمی کند.

Keywords:

ابواب ائمه , منصب بابیت , شبکه وکالت , بررسی محتوایی , رازداران حریم اهل بیت (ع)