مهدی نورمحمدی - دانشجوی دکتری دانشگاه ادیان و مذاهب و پژوهشگر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
مصطفی صادقی - استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

بنا به شواهد و قرائن تاریخی، مدینه هرچند مولد و موطن تشیع است، ولی هیچ گاه یکی از اقطاب تشیع نبوده است. به عبارت دیگر، مدینه را نمی توان شهری شیعه خیز دانست. اما این بدان معنا نیست که اهالی آن هیچ گونه تمایلی به اهل بیت (ع) نداشته اند، بلکه گرایش های حبی، سیاسی و علمی هر یک به فراخور خود در برهه های مختلف وجود داشته است. این مقاله درصدد رمزگشایی از گرایش مردم مدینه به ائمه (ع)، پس از رحلت پیامبر (ص) تا پایان عمر شریف امام علی (ع) (۴۰ ه.ق.) است. این مسئله در گرایش به امام علی (ع) متبلور است و احراز آن روش های گوناگونی دارد که نگارنده در مقالات دیگری کاویده است. روش به کاررفته در این مقاله، بررسی محل سکونت راویان احادیث امام علی (ع) به عنوان جامعه نمونه آماری، برای کشف میزان گرایش اهل مدینه به ایشان است. نتیجه، کشف تساوی تقریبی راویان مدنی امام علی (ع) نسبت به مجموع راویان غیرمدنی ایشان و اثبات گرایش راویان مدنی احادیث به حضرت علی (ع) و در نتیجه اطلاع نسبی از گرایش مدنیان به ایشان است.

امام علی (ع), گرایش, مدنیان, راوی, تشیع, ائمه (ع), اهل بیت (ع)