علی ایمان زاده - دانشیار ، گروه روان شناسی و علوم تربیتی ، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سریه علیپور - کارشناسی ارشد بهسازی منابع انسانی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
صدیقه محمد زاده - کارشناسی ارشد بهسازی منابع انسانی ، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی تجربیات فارغ التحصیلان تحصیلات تکمیلی دانشگاه تبریز از احساس پوچی و بی معنایی است. روش مورد استفاده این پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی تفسیری است. شرکت کنندگان در این پژوهش ۲۰ نفر از دانشجویان دختر فارغ التحصیل دانشگاه تبریز بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها با توجه به مصاحبه­های عمیق، فردی و نیمه ساختاریافته گردآوری شد و تا زمان اشباع داده ها مصاحبه ها تداوم پیدا کرد. پس از پیاده سازی مکتوب مصاحبه، بر اساس رویکرد هرمنیوتیک و بر اساس روش دیکلمن،تانر و الن(۱۹۹۸) مصاحبه ها مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از تجربیات زیسته دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاه تبریز در خصوص احساس پوچی و بی­معنایی در ۳مضمون اصلی " علل و عوامل احساس پوچی و بی معنایی "، "رفتارهای تخریبی" و" راههای کاهش و غلبه بر احساس پوچی و بی معنایی" و ۱۳مضموین فرعی شناسائی شد. بر اساس یافته های پژوهش می توان با راهکارهایی نظیر بازنگری در سیاست های دولتی، تربیت دانشجویان کارآفرین، برگزاری دوره های مهارت آموزی، خدمات مشاوره ای شغلی، روانی و دینی و تغییر در نگرش های سنتی آزارنده بر این احساس پوچی و بی معنایی در این قشر فائق آمد.

تجربیات زیسته, دانشجویان فارغ التحصیل زن, احساس پوچی و بی معنایی