هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نگرش و التزام عملی به نماز با واسطه گری تاب آوری بر تعهد زناشویی معلمان زن شهرستان بیرجند می باشد. نمونه شامل ۱۸۷ زن معلم شاغل در مدارس دولتی شهرستان بیرجند در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بود که با روش خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس های نگرش و التزام عملی به نماز و تاب آوری (CD-RISC) و تعهد زناشویی (DCI) را تکمیل کردند و برای تحلیل نتایج از روش مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. مدل برازش یافته نشان داد نگرش و التزام عملی به نماز در پیش بینی تاب­آوری سهم مثبت معناداری دارد و نیز به طور غیر مستقیم با میانجی گری تاب آوری پیش بینی کننده تعهدزناشویی است، بدین ترتیب می توان گفت تاب آوری تبیین کننده نقش نگرش و التزام عملی به نماز بر افزایش تعهد زناشویی است.  

نگرش و التزام عملی به نماز, تاب آوری, تعهد زناشویی, زنان معلم.