عماد معینی - کارشناس ارشد؛ استخراج معدن، دانشگاه بین المللی قزوین
سید محمد صابری زاده - کارشناس ارشد؛ سازه دانشگاه فردوسی مشهد
ابراهیم زمانی بیدختی - استادیار؛ دانشگاه صنعتی شاهرود

مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه کیفیت و سرعت نصب رینگ های سگمنتی در تونل مکانیزه با دو نوع مختلف اتصالات می پردازد. یکی از مشکلات متداول موجود در پروژه های تونل های مکانیزه، ایجاد فاصله و پله مابین سگمنت های با اتصالات بولتی و در نتیجه نفوذ آب به داخل تونل و ظاهر نامناسب می باشد. در تونل مکانیزه پروژه خط A متروی قم برای جبران این مشکلات، بهینه سازی هندسی در یکی از قالبهای سگمنتی جهت تبدیل آن از تیپ بولتی به داولی صورت گرفت و سپس سگمنت های تولیدی آن در تونل نصب گردید. بررسی های انجام شده بر روی سگمنتهای نصب شده نشان دهنده آن است که میزان رواداری و فاصله داری رینگها در تیپ داولی کاهش قابل توجهی داشت و میزان شکستگی در گوشه های رینگ های نصب شده نیز کاهش ۷۵ درصدی نشان داد. همچنین متوسط سطح شکستگی کاهش ۵۰ درصدی را نشان داده و متوسط زمان نصب رینگ در سگمنت های نوع داولی نیز حدود ۱۱ درصد کاهش یافت. بررسی پارامترهای آماری کنترل کیفی نصب، نشان از بالا رفتن کیفیت کار در بخش های پله شدگی و بازشدگی و درنتیجه فشردگی گسکت ها جهت کاهش نفوذ آب، کاهش حجم و میزان شکستگی و بالتبع کاهش هزینه مصرف مواد ترمیمی و کاهش مدت زمان نصب گردید. در مجموع مطابق بررسی آماری در پروژه، تغییر استفاده از داول پلاستیکی به جای بولت های فولادی در سگمنت با توجه به هزینه خرید پایین تر و افزایش کیفیت کار در پروژه های تونل مکانیزه پیشنهاد می گردد.

تونل مکانیزه, فاصله داری, پله داری, بولت فولادی, داول پلاستیکی, سگمنت پیش ساخته