سنتز کاتالیزگرهای بر پایه کروم و بررسی حلال های مختلف بر شکل شناسی و عوامل ساختاری کاتالیزگر در پلیمرشدن اتیلن

فرضیه: تخلخل کاتالیزگرهای کروم بر پایه سیلیکا از موضوع های مهمی است که در صنایع پتروشیمی به دلیل فعالیت زیاد کاتالیزگری مورد توجه پژوهشگران دانشگاه و صنایع قرار گرفته است. یکی از مهم ترین عواملی که موجب تقویت ساختار هیدروژل می شود، عملیات پیرسازی بوده که در این مطالعه بررسی شده است. با انجام فرایند پیرش روی هیدروژل سیلیکایی اولیه اندازه ذرات اولیه بزرگ تر شده و مساحت سطح نیز کاهش می یابد. در ادامه، با انجام فرایند خشک کردن، به دلیل نیروی مویینگی حجم حفره ها نیز کاهش می یابد. با تغییر حلال از آب به الکل ها و اتیل استات، حجم حفره نگه دارنده سیلیکایی نیز افزایش پیدا می کند. دلیل این موضوع کاهش کشش سطحی میان دیواره سیلیکا و آب موجود در حفره هاست.روش ها: در این پژوهش، ساخت نگه دارنده سیلیکایی با روش سل-ژل و عوامل موثر بر آن بررسی شد. همچنین، در مرحله خشک کردن به روش تقطیر هم جوش از پنج حلال آب، ۱-پروپانول، ۲-پروپانول، ۱-بوتانول و اتیل استات استفاده شد. برای شناسایی نگه دارنده های سیلیکایی آزمون های FTIR، وSEM و BET به کارگرفته شدند.یافته ها: اثر حلال های آلی بر حجم حفره ها بررسی شد، به طوری که تمام هیدروژل ها در شرایط یکسان سنتز شدند و در مرحله خشک کردن به روش تقطیر هم جوش از حلال های مختلف استفاده شد. استفاده از حلال های آلی متفاوت، تغییرات محسوسی را روی مساحت سطح ویژه نگه دارنده سیلیکایی نشان نداد، اما موجب تغییرات محسوسی در حجم حفره نگه دارنده سیلیکایی شد. یافته ها نشان داد، شکل شناسی نگه دارنده سیلیکایی در اثر تعویض حلال با استفاده از حلال های آلی بهبود یافت و بهترین شکل شناسی و ساختار بدون ترک با حلال اتیل استات گزارش شد. بیشترین فعالیت کاتالیزگری (۸۰kgPE/gCr.h) در پلیمرشدن دوغابی با نگه دارنده سیلیکایی خشک شده با حلال اتیل استات به دست آمد.

Keywords:

پلیمرشدن اتیلن , تعویض حلال , نگه دارنده سیلیکایی , کاتالیزگر Cr/SiO۲ , روش سل-ژل