تب خونریزی دهنده کریمه کنگو در استان خراسان رضوی ایران

 مقدمه  ایران وخراسان یکی از مناطقی است که تب هموراژیک کریمه کنگو  در آن مشکل آفرین است. اهداف اصلی این مطالعه تعیین مهم ترین ویژگیهای بالینی، آزمایشگاهی و اپیدمیولوژیک وعوامل خطر اکتساب بیماری و عوارض آن است. روش کار  این یک مطالعه توصیفی مقطعی است که بر پرونده ۲۹ نفر از بیماران قطعی مراجعه کننده درفاصله زمانی ۱۳۸۵- ۱۳۹۰ در استان خراسان رضوی انجام شد. جنبه های بالینی، آزمایشگاهی و اپیدمیولوژیک و دموگرافیک مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج  از۲۹  بیمار مبتلا ۱۲ مورد (۴/۴۱%) مونث و۱۷ مورد (۶/۵۸%) مذکر بودند. میانگین سن موارد قطعی۳۱ (۱۵±) سال بود. فصل مراجعه بیماران در فصل تابستان بود. تابلوی بیماری به ترتیب شیوع شامل: تب (۱/۹۳%)، تهوع واستفراغ (۹/۷۵%)، سردرد (۴/۷۲%)، درد عضلانی(۴/۷۲%)، خونریزی(۴/۷۲%) بود. اختلالات آزمایشگاهی شایع شامل آنمی لوکوپنی ترومبوسیتوپنی، افزایش میزان آنزیمهای کبدی،  افزایش  زمان خونریزی زمان پروترومبین می باشد. تماس با دام، کارگری کشتارگاه، مصرف جگر خام، سکونت در روستا واشتغال به حرف پزشکی از عوامل خطر اکتساب عفونت  است. دوره کمون در بیماران (۱±۳) بود. شایعترین تشخیص افتراقی(۲/۱۷%)، ترمبوسیتوپنی ایدیوپاتیک ایمیون بود.  نتیجه گیری تماس با دام، کارگری کشتارگاه، مصرف جگر خام و سکونت در روستا واشتغال به حرف پزشکی و نیز دوره کمون کوتاه (۱±۳)، افزایش بیشتر میزان لاکتات دهیدروناژسرم، اسپارتات ترانسفرازسرم، لکوسیتوز وکاهش بیشتر تعداد پلاکت با احتمال بیشتر اثبات تشخیص بیماری همراه است. افزایش شدت لکوسیتوزو افزایش خونریزیهای حیاتی گوارشی وتنفسی با افزایش خطر مرگ در بیماران فوت شده همراه است.

Keywords:

اپیدمیولوژی , تب خونریزی دهنده کریمه کونگو , عفونت