بررسی فراوانی ده ساله انواع تومورهای خوشخیم استخوانی در بیماران بستری شده یک مرکز دانشگاهی

مقدمه بیشتر تومورهای خوش خیم استخوانی  بدون علامتند. برخی از آنها مثل استئوکندروما و تومور باسلول ژانت، توانایی تبدیل شدن به تومور بدخیم را دارند. بنابراین با تشخیص سریع نوع تومور از عوارض فیزیکی منفی تومورهای بدخیم، جلوگیری می شود. روش کار  این مطالعه توصیفی گذشته نگر در بیماران بستری شده با تشخیص بالینی تومور خوش خیم استخوانی در فاصله سالهای ۱۳۷۷-۱۳۷۸ در بیمارستان قائم مشهد انجام شد. عواملی مثل سن، محل تومور، جنس، ... و اطلاعات پاراکلینیکی نظیر هموگلوبین، کلسیم، بررسی شدند. اطلاعات توسط پرونده بیماران در بایگانی بیمارستان استخراج شده و توسط  ترم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج استئوکندروما و اگزوسیتوزیس متعدد با ۴/۲۸% شایعترین تومور خوش خیم استخوانی بود. استخوان ران شایعترین محل درگیری بود (۴/۲۹ %)، شایعترین گروه سنی بین ۱۸-۴۰ سالگی بود، درد و تورم و حساسیت درمحل در ۲ /۴۰ % موارد به عنوان  شایعترین علامت بالینی است.  شیوع تومورها در مردان(۵۶/۹%) بیشتر از زنان(۴۳./۱%) بود و رزکسیون بیشترین روش درمانی است (۶/۶۷ %). در بررسی سری بیماران ۶ مورد هایپرکلسمی و ۱۴ مورد کم خونی دیده شد. نتیجه گیری  دراین بررسی استئوکندروما و اگزوسیتوزیس متعدد با ۴/۲۸% بیشترین تومور خوشخیم استخوانی در بیماران بستری شده در بیمارستان قائم در ۱۰ سال اخیر بود.

Keywords:

تومور استخوانی , رزکسیون , کورتاژ