بررسی تاثیر آموزش برنامه تربیت سازنده به مادران در بهبود روابط با فرزندان نوجوان

مقدمه  کیفیت فرزندپروری عامل عمدهای در رشد و تکامل نوجوان می باشد که نامناسب بودن آن در کنار تعارضات خانوادگی و فقدان رابطهی گرم و مثبت با والدین پیشگوی قوی برای ایجاد و باقی ماندن مشکلات هیجانی رفتاری در نوجوانان محسوب می شود . این پژوهش تاثیر مجموعه ی آموزشی تربیت سازنده را در بهبود شیوه های فرزندپروری،کاهش مشکلات رفتاری نوجوانان و بهبود روابط آنان با والدین بررسی مینماید . روش کار در یک مطالعه مداخله ای شاهددار (پیش آزمون -پس آزمون ) ۶۰ نفر از والدین نوجوانان دختر محصل در دبیرستان وارثان نور منطقه ۶ مشهد در دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند . اطلاعات به کمک پرسشنامه های جمعیت شناختی ، تواناییها و مشکلات ،و میزان رضایت شرکت کنندگان و مقیاس های فرزندپروری ، والدبودن ، افسردگی-استرس-اضطراب پیش از شروع و در پایان جلسات جمعآوری شد .ند آموزش روشهای تربیت سازنده طی ۶ جلسه دو ساعته ارایه گردید . داده اب ها آمار توصیفی و تحلیل واریانسها به کمک SPSS تحلیل شدند . نتایج سن مادر، نوجوان و پدر در دو گروه تفاوت معنیداری نداشت . نتایج مقیاس توانایی ها و مشکلات در نوجوانان نشان داد که تغییر متوسط نمره کلی در پایان مداخله ( p< /۰ ۰۰۱ و ) تغییر کلی میانگینها در مقیاسهای فرزندپروری ( p< /۰ ۰۰۱ و ) والدبودن ( p< /۰ ۰۰۱ )در گروه مورد نسبت به شاهد معنی دار بودند . تفاوت در شاخصهای افسردگی ، اضطراب و فشار روانی نیز در گروه مورد و شاهد معنیدار بود ( p< /۰ ۰۰۱ .) نتیجهگیری مداخلات آموزشی تربیت سازنده میتواند موجب بهبود در زمینه های روشهای فرزندپروری والدین ، افزایش احساس کفایت آنان و بهبود روابط والدین با نوجوانان وکاهش مشکلات رفتار ی آنان گردد

Keywords:

برنامه تربیت سازنده , نوجوانان , والدین