بررسی تاثیر داروهای کاربامازپین و اکسکاربازپین بر وزوزگوش مرکز تحقیقات گوش، گلو، بینی و جراحی سر و گردن - دانشگاه علوم پزشکی گیلان

مقدمه باتوجه به متعدد بودن علل وزوزگوش و عدم شناخت مکانیسم دقیق بروز آن یافتن یک روش درمانی موثر همچنان مورد چالش است . هدف از این مطالعه بررسی اثر داروهای کاربامازپین و اکسکاربازپین بر وزوزگوش بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین رشت بود . روش کار در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، که از اردیبهشت سال ۱۳۹۰-۱۳۸۹ در بیمارستان امیرالمومنین رشت انجام شده است، ۵۷ بیمار (۲۳ تا ۶۵ ساله) مبتلا به وزوزگوش مزمن غیرضرباندار، در سه گروه مجزا تحت درمان با کاربامازپین ( ۶۰۰-۳۰۰mg)، اکسکاربازپین(۹۰۰-۴۵۰mg) و دارونما به مدت ۱۲ هفته قرار گرفتند. در آغاز مطالعه معاینات بالینی، تستهای آزمایشگاهی لازم، آزمونهای شنوایی سنجی و تکمیل آزمون Visual VAS ) Analogue Scale) و TSI ) Tinnitus Severity Index ه ب) عمل آمد و سپس در پایان هفته های و ۱۲ ۸ نیز پرسشنامه TSI و VAS برای بیماران تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام شد . نتایج از ۵۱ بیمارکه دوره درمان را کامل کردند (۲۸ مرد و ۲۳ زن .) کاربامازپین، اکسکاربازپین و دارونما، شدت وزوزگوش را براساسVAS به ترتیب در /۴۶ ۲/ ،%۵۶ ۲% و /۳۸ ۵% بیماران کاهش دادند. کاهش وزوزگوش براساس TSI در سه گروه مذکور به ترتیب /۵۸ % ،۸/ ۶۱ ۱% و ۵۰% بود. در قیاس بین گروههای مورد مطالعه، کاربامازپین و اکسکاربازپین در کاهش وزوزگوش براساس VAS و TSI به دارونما برتری نداشتند . نتیجه گیری کاربامازپین و اکسکاربازپین در کاهش شدت وزوزگوش بیماران موثر می باشند اما برتری چشمگیری نسبت به دارونما ندارند.

Keywords:

وزوزگوش , ضدتشنج , کاربامازپین , اکسکاربازپین