بررسی شیوع کاهش دانسیته معدنی استخوان در بیماران پیوند کلیه با بیش از یک سال پیوند و عوامل موثر بر آن

مقدمه کاهش تراکم معدنی استخوان یکی از عوارض شایع بیماران پیوندکلیه می باشد که با تشخیص و درمان به موقع می توان عواقب حاصل از آن را به حداقل رساند . در این مطالعه شیوع کاهش تراکم معدنی استخوان در بیمارانی که حداقل یک سال از پیوند شان گذشته ، بررسی شده است . روش کار در این مطالعه مقطعی توصیفی، تمامی بیماران م راجعه کننده به بیمارستان امام رضا ع( ) در سالهای ۱۳۸۶-۱۳۸۳ بررسی شدند. بیماران پیوند کلیه که حداقل یک سال از پیوند آنها گذشته و عملکرد کلیه پیوندی خوب بود انتخاب شدند و برای آنها تراکم معدنی استخوان به روش جذب سنجی انرژی اشعه ایکس انجام شد . میزان کلسیم، فسفر،آلکالن فسفاتاز و پاراتورمون سرم نیز اندازه گیری شد و نتایج به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی، مجذور کای، آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . نتایج ۱۸۲ بیمار وارد مطالعه شدند . فراوانی کلی کاهش تراکم معدنی استخوان /۸۷ ۴ % بود .در استخوان ران استئوپنی در /۷۳ ۶% و استئوپروز در /۱۳ ۸ % و در مهره های کمری استئوپنی در /۶۶ ۵ % و استئوپروز در /۲۰ ۹ % از بیماران دیده شد . در مقایسه مدت زمان دیالیز قبل از پیوند ( p /۰= ۷۷۷ و p /۰= ۴۲۰)،طول مدت پیوند ( p /۰= ۹۲۷ و p /۰= ۲۷۱ ،) دانسیتومتری نتایج اساس بر بیماران در ( p /۰= ۲۶۵ و p /۰= ۳۴۸ ) وکلسیم ( p /۰= ۱۴۶ و p /۰= ۹۰۸ ) PTH میزان گردن استخوان ران و ستون فقرات کمری با توجه به آزمون آنالیز واریانس تفاوت معنی داری وجود نداشت . نتیجه گیری فراوانی کاهش تراکم معدنی استخوان در بیماران پیوند کلیه حتی پس از یک سال از پیوند کلیه و با کارکرد خوب کلیه پیوندی، بالاست

Keywords:

پیوند کلیه , تراکم معدنی استخوان , جذب سنجی انرژی اشعه ایکس