مرجان جودی - استادیار جراحی ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مهران هیرادفر - دانشیار جراحی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مهدی فتحی - استادیاربیهوشی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مونا جودی - پزشک عمومی

مقدمه میکتومی آنورکتال و دیلاتاسیون آنال زیر بیهوشی می تواند روش مفیدی در درمان کودکان مبتلا به هیرشپرونگ با سگمان بسیار کوتاه باشد. در این مطالعه به بررسی پیامدهای عمل جراحی میکتومی آنورکتال پرداخته شده است . روش کار این مطالعه توصیفی در بیمارستان دکتر شیخ مشهد از سال ۱۳۸۸-۱۳۸۶ انجام شده است . باریم انما و مانومتری آنورکتال بر تمام بیماران انجام شد . بعد از انجام میکتومی آنورکتال بیماران در هفته دوم بعد از عمل و سپس به طور ماهیانه به مدت شش ماه از نظر عوارض عمل و پاسخ به درمان پیگیری شدند . همچنین بیماران از نظر وجود و یا عدم وجود گانگلیون سل در قطعه عضلانی برداشته شده به ۳ گروه تقسیم شدند و از نظرپاسخ به درمان با یکدیگر مقایسه شدند . تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از جداول فراوانی انجام شد و برا ی مقایسه از آزمون کای دو استفاده شد . نتایج خونریزی، عفونت محل عمل، سپسیس، آنتروکولیت، تنگی آنوس در هیچ یک از بیماران پس از جراحی مشاهده نشد در . ۴ بیمار بی اختیاری گاز و در ۳ بیمار بی اختیاری مدفوع پس از عمل مشاهده شد که با دستور بیوفیدبک در عرض تا ۶ ۳ ماه بهبود یافت.۴۰ بیمار /۸۷ )۵ ) % بعد از عمل بهبود کامل و ۲ بیمار(۴%( ۱۷/ بهبود نسبی پیدا کردند ۴و بیمار(۸% ( ۳۳/ از این جراحی هیچ نتیجه ای نگرفتند . بر مبنای داده های آماری ارتباط معنی داری بین جنس و عوارض پس از جراحی و پاسخ به درمان وجود ندارد. نتیجه گیری میکتومی آنورکتال می تواند روش موثر در درمان بیمارانی باشد که این مشخصات را دارند : عدم وجود اختلالات آناتومیکی، یبوست مزمن علی رغم درمان طبی، عدم وجود منطقه تغییر در باریم انما، شکست رفلکس ریلکس شدن آنورکتال با دیلاتاسیون رکتال در مانومتری

بیماری هیرشپرونگ, ترانس آنورکتال میکتومی, سگمان بسیار کوتاه