درماتوفیبروم و تعیین میزان صحت تشخیص بالینی آن « مرکز تحقیقات بیماریهای پوست و سالک»

مقدمه نمای بالینی تیپیک درماتوفیبروم ممکن است نیاز به بررسی آسیب شناسی را غیر ضروری نماید ولی هنوز اغلب متخصصین پوست برای تشخیص قطعی بیماری از هیستولوژی ضایعات کمک می گیرند. این مطالعه برای روشن شدن میزان صحت تشخیص بالینی و اهمیت بالینی دیگر ضایعاتی که در تشخیص افتراقی درماتو فیبروم مطرح هستند، در بخشهای پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام رضا مشهد انجام گرفت. روش کار در یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی تمام پرونده های بیوپسی در بخش پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) بین سالهای ۱۳۸۳-۱۳۶۳ بررسی شد و مواردی که شامل درماتوفیبروم بود، جدا شده و پس از بازبینی مجدد لام ها، اطلاعات مورد نظر شامل سن، جنس، مدت ضایعه، اندازه ضایعه، نمای بالینی ضایعه، تشخیصهای بالینی و آزمایشگاهی، مورد تجزیه و تحلیل آماری به وسیله نرم افزار SPSS وآزمون های تی تست، دقیق فیشر، من ویتینی و لایک هود رتیو تست قرار گرفت. نتایج در این مطالعه ۸۲ مورد درماتوفیبروم از ۱۲۷ نمونه که با تشخیص بالینی درماتوفیروم بیوپسی شده بودند به تایید آسیب شناسی رسیده بود (ارزش اخباری مثبت۶۴/۵۶ %)، در ۴۵ مورد بقیه هیدروآدنوم ندولر (۷ مورد)، کیست اپیدرمال و کمدون (جمعا۱۱ مورد) شایعترین تشخیصها بودند. به علاوه ۳۲ مورد درماتو فیبروم در آسیب شناسی تشخیص داده شده بود که با تشخیصهای بالینی مختلفی (به ترتیب شیوع کلوئید، فیبروکراتوم،گلوموس تومور، کیست و...) ارسال گردیده بودند. لذا حساسیت تشیص بالینی برای مجموع ۱۱۴ مورد درماتوفیبروم ۷۲% بوده است. موارد درماتوفیبروم در زنها کمی شایعتر (۵۷%) و اغلب به شکل ندول (۷۲%) بدون علامت (۷۶/۹%) به اندازه ۵ تا ۱۵ میلیمترو بیشتر در اندامها (۵۸%) بود. نتیجه گیری تشخیص درماتوفیبروم تا حد قابل ملاحظه ای به آسیب شناسی متکی است و احتمالات مثبت کاذب و منفی کاذب برای تشخیص بالینی به ترتیب %۳۵/۵ و %۲۸ می باشد.

Keywords:

درماتوفیبروم , صحت تشخیص بالینی , کرایتریا , آسیب شناسی