اثرات موضعی اکسید روی بر زخم های ناشی از جراحی سینوس پیلونیدال

مقدمه سینوس پیلونیدال عارضه شایعی در افراد جوان است که عموما در پوست ناحیه ساکروکوکسیژآل، بالای آنوس ودر خطوسط دیده میشود و درمان آن انجام جراحی میباشد. باتوجه به طولانی بودن مدت درمان این بیماران و نیز وجود اطلاعاتی مبنیبر مفیدبودن ترکیبات روی دربهبود زخم به بررسی اثر درمانی پماد اکسیدروی در ترمیم زخمهای حاد ناشی از سینوسپیلونیدال در مقایسه با دارونما پرداخته شد. روش کار در یک مطالعه کار آزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده با کنترل دارونما ۱۶ بیمار مرد مبتلا به سینوس پیلونیدال از سال ۱۳۸۷-۱۳۸۶ در بیمارستان امیرالمومنین سمنان مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران که مبتلا به دیابت، نارساییکلیه وسیروز نبوده و یا داروهای موثربر بهبودی زخم مثل کورتیکواستروییدها را مصرف نمی کردند، پس از جراحی بهروش خارجنمودن کامل کیست با انجام پانسمان روزانه پماد اکسیدروی و دارونما در دو گروه هدف و شاهد مورد مطالعه قرارگرفتند. هر ۱۵روز با اندازهگیری حجم زخم، میانگین درصد بهبودی در دو گروه مقابسه گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون های اسمیرنوف و تی تست و نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج در این مطالعه میانگین سنی ۲۴/۵±۴ سال بود،که بین دوگروه تفاوت معنی داری وجودنداشت (p=۰/۶۳۴). میانگین درصد تغییرات حجم در ۱۵ روز اول و دوم بعد از عمل جراحی در بین دو گروه تفاوت معنی دار نداشت (p= ۰/۳۳۴) و (p=۰/۱۷۵). اما میانگین درصد تغییرات حجم در ۱۵ روز سوم و همچنین در کل ۴۵ روز درمان بین دو گروه تفاوت معنیدار داشت (p=۰/۰۰۶) و (p=۰/۰۲۶). نتیجهگیری باتوجه به یافتههای این مطالعه و نیز مطالعات مختلف انجامشده، پانسمان با پماد اکسیدروی درافزایش سرعت بهبود زخمهای مزمن و حاد مفید است. اثر دارو در ۱۵روز سوم بیشتر بود که احتمالا به دلیل اثربیشتر روی در مرحله اپیتلیالیزهشدن زخم است. 

Keywords:

زخمباز , سینوسپیلونیدال , بهبودزخم , پماد اکسید روی