بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی

مقدمه اتومایکوزیس مایکوزی دارای حالات بالینی حاد- تحت حاد و یا مزمن در کانال گوش و احیانا" لاله گوش می باشد که با بروز درد، التهاب، ترشح، چرک، خارش و کاهش قدرت شنوایی به علت تشکیل توده ای از عناصر قارچی در مجرای گوش تظاهرمی کند. انواع متفاوتی از قارچ های کپکی شفاف و رنگی، مخمرها، شبه مخمرها و به ندرت درماتوفیت ها با منشا اگزوژن و یا اندوژن در اتیولوژی این مایکوز دخیلند . در این مطالعه شناسایی عوامل اتیولوژیک اتومایکوزیس، شرایط زمینه ساز بروز عفونت و توزیع سنی و جنسی بی ماری با هدف یافتن الگوی این مایکوز در منطقه مورد نظر بود. روش کار این مطالعه توصیفی از سال ۱۳۸۷- ۱۳۸۵ بر ۵۳ بیمار در مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. از بیماران مراجعه کننده به متخصصان گوش و حلق و بینی که از نظر بالینی مشکوک به ابتلا به اتومایکوزیس بودند؛ پس از ثبت اطلاعات بالینی و اپیدم یولوژیک در جداول مربوطه، نمونه برداری از توده موجود در کانال گوش، و همچنین چرک، ترشحات و پوسته های احتمالی موجود در گوش با استفاده از اسپیکولوم مخصوص به عمل آمد. نمونه های برداشته شده بلافاصله در ظرف های استریل در پیچ دار شماره گذاری شده به آزمایشگاه تخصصی قارچ شناسی ارسال می شد و آزمایش های مستقیم و کشت در سه سری در محیط های اختصاصی به منظور تشخیص عوامل قارچی و تعیین جنس و گونه آنها انجام گرفت. نتایج بر اساس نتایج این مطالعه از ۵۳ مورد نمونه برداری از بیماران مشکوک به اتومایکوزیس ، ۴۳ نفر دارای عناصر قارچی در نمونه های بالینی بود ند. شایعترین عوامل بیماری شامل آسپرژیلوس نیجر (۴۰ مورد)، آسپرژیلوس فومیگاتوس (۳ مورد) و کاندیدا آلبیکانس (۲ مورد) بودند و در گروه سنی۴۹-۴۰ ساله بیشترین موارد تمرکزعفونت مشاهده شد. نتیجه گیری نتایج این مطالعه با نتایج سایر مطالعات انجام یافته در ایران، کشورهای مجاور و سایر نقاط جهان از نظر نوع قارچ اصلی عامل عفونت (آ. نیجر) مشابهت دارد و سایر تشابهات و تفاوت های اصلی اپیدمیولوژیک بروز این مایکوز در این منطقه را مشخص می نماید. 

Keywords:

اتومایکوزیس , قارچ , آذربایجان شرقی