حسین طایفی نصرآبادی - عضوهیات علمی گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز
غلامرضا دهقان - عضوهیات علمی گروه زیست شناسی گیاهی دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز
بهرخ دایی حسنی - دانشجوی دوره دکتری تخصصی زیست شناسی گیاهی دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز
علی موافقی - عضوهیات علمی گروه زیست شناسی گیاهی دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز
عباس صمدی - عضوهیات علمی گروه علوم خاک شناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه

گلرنگ با نام علمی Carthamus tinctorius L. شامل گونه هایی است که از ارزش دارویی و غذایی بالایی برخوردار می باشد. به علت مقاومت بالای گلرنگ به شرایط تنش زای محیطی، دانشمندان از این گیاه به عنوان یک مدل جهت بررسی و درک مکانیسمهای دفاعی بر علیه تنش های محیطی استفاده می نمایند. با توجه به اهمیت سیستم آنزیمی آنتی اکسیدانی به عنوان یکی از عوامل موثر در افزایش ضریب مقاومت گیاهان به تنشهای محیطی، در این تحقیق برخی از خواص بیوشیمیایی آنزیم کاتالاز در گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.cv. I L-۱۱۱) و حساسیت آن به دو مهار کننده آزاید و سیانید بررسی گردید. گیاه گلرنگ به صورت هیدروپونیک در بستر کشت پرلیت برای مدت ۴۰ روز رشد داده شد. کاتالاز (۶. ۱. ۱۱. ۱ EC) از برگ های این گیاه با استفاده از بافر فسفات M۱/۰، ۲/۷ =pH استخراج گردید. بررسی اثر pH های مختلف، غلظت های مختلف سوبسترا، مهارکننده های آزاید و سیانید و بررسی اثر دما بر فعالیت کاتالازی گلرنگ و همچنین بررسی ژل الکتروفورز غیردناتورانت از عصاره گلرنگ، وجود حداقل دو ایزوآنزیم کاتالاز به ترتیب با  pHهای اپتیمم ۵/۶ و ۵/۸ در این گیاه را تایید نمود. ایزوآنزیم فعال در ۵/۸pH=  در مقایسه با ایزوآنزیم فعال در ۵/۶pH=  نسبت به دما مقاوم تر می باشد. بررسی اثر مهارکننده ها بر ایزوآنزیم های کاتالاز نشان داد که ایزوآنزیم با pH اپتیمم ۵/۸ نسبت به ایزوآنزیم با pH اپتیمم ۵/۶ هم به یون سیانید و هم به یون آزاید به ترتیب ۶/۴ برابر و ۶/۲ برابر حساستر می باشد

کاتالاز, گلرنگ, سینتیک, مهار کننده, پایداری دمایی