زهرا پاپ زن - کارشناس ارشد بیوتکنولوژی کشاورزی، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
آذر شاه پیری - استادیار گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان

تیوردوکسین ها (Trxs) پروتئین هایی با وزن مولکولی ۱۴-۱۲ کیلودالتون هستند که با داشتن یک گروه تیول-دی سولفید در جایگاه فعالشان (WCG/PPC)، در احیاء برگشت پذیر پیوندهای دی سولفیدی نقش دارند. ایزوفرم های مختلفی از Trx در گیاهان وجود دارند. ایزوفرم های f، m، x و y در کلروپلاست، ایزوفرم o در میتوکندری و ایزوفرم h در سیتوزول یافت می شوند. Trx h دارای اهمیت اساسی در رشد و نمو گیاه است. در پژوهش حاضر، توالی ژن های کد کننده ی سه ایزوفرم Trx h از گیاه برنج، با نام های OsTrx۱، OsTrx۲۰ و OsTrx۲۳ جداسازی و همسانه سازی شدند. جهت تولید پروتئین نوترکیب، ژن ها در پلاسمید بیانی pET-۱۵b، همسانه سازی و سپس به سویه ی مناسبی از باکتری  اشریشیا کلی به نام Rosetta (DE۳) منتقل شدند. با تحریک پروموتر T۷ به وسیله­ی IPTG، میزان مناسبی از پروتئین های نوترکیب تولید و با استفاده از روش کروماتوگرافی جذبی خالص سازی شدند. فعالیت احیایی سه ایزوفرم نوترکیب تولید شده با استفاده از انسولین به عنوان سوبسترای الکترون گیرنده و DTT به عنوان عامل احیا کننده اولیه مورد مقایسه قرار گرفت. هر سه ایزوفرم نوترکیب تولید شده فعال و قادر به احیای انسولین بودند. با این حال سرعت احیای انسولین در واکنش ها کاملا متفاوت بود که می تواند منعکس کننده تفاوت در فعالیت این ایزوفرم ها در گیاه و در نتیجه احتمال تفاوت در نقش آن ها  نیز باشد

برنج, تیوردوکسین, همسانه سازی, بیان هترولوگ پروتئین, انسولین, فعالیت احیایی