یکی از راه های عملی برای جلوگیری از آلودگی آب های زیرزمینی، شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوان و مدیریت کاربری اراضی است. در پژوهش حاضر آسیب پذیری آبخوان دشت ساوه نوبران در برابر آلودگی، به کمک مدل دراستیک و نر مافزار GIS ارزیابی شده است. در تحقیق حاضر از نقشه کاربری اراضی بعنوان پارامتری اضافی جهت کسب نتایج کاربردی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ۱۰ % از مساحت منطقه مورد مطالعه دارای پتانسیل آسیب پذیری خیلی زیاد، ۸% دارای پتانسیل آسیب پذیری زیاد، ۶۱/۵% دارای پتانسیل آسیب پذیری متوسط و ۲۰/۵%  دارای پتانسیل آسی بپذیری کم می باشد. با تحلیل حساسیت به دو روش حذف پارامتر و تک پارامتری، میزان تاثیرگذاری هرکدام از پارامترهای موثر در آلود هسازی آبخوان مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل ها نشان می دهند که مهمترین پارامتر تاثیرگذار بر شاخص آسیب پذیری در این منطقه، پارامتر محیط منطقه غیر اشباع است. این تحقیق و نتایج آن ابزار ارزشمندی برای مسئولان فراهم کرده تا به کمک آن تصمیمات لازم را جهت اعمال توسعه و یا محدودیت در کاربری اراضی و مدیریت آبخوان دشت ساوه نوبران اتخاذ کنند.