بررسی اثر لجن زائد زلال ساز تصفیه خانه آب اهواز بعنوان کمک منعقد کننده به حوضچه اختلاط سریع در حذف کدورت از آب رودخانه کارون

در تصفیه خانه های علاوه بر تعیین ماده منعقدکننده مناسب برای حذف کدورت ، یافتن روشهایی که در عین کارایی موثرمنجر به کاهش مقدار مصرف ماده منعقدکننده وهزینه شود از اهمیت بسزایی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر لجن برگشتی در بهبود عملکرد منعقدکننده پلی آلومینیوم کلراید در حذف کدورت، باکتریهای کلیفرم، باکتریهای هتروترفیک در مرحله اختلاط سریع از آب آشامیدنی صورت پذیرفت. به منظور تعیین حجم بهینه لجن برگشتی تزریقی به مرحله اختلاط سریع به همراه PAC در حذف کدورت، کلیفرم کل، کلیفرم مدفوعی و باکتریهای هتروتروف ، آزمایشات بر مبتای متغیرهایی چون حجم لجن تزریقی ( 0تا 125 میلی لیتر) و کدورت های مختلف بین NTU 112-58 صورت پذیرفت. در پایان هر آزمایش جار, پایان کدورت باقیمانده وپارامترهای میکروبی نمونه ها اندازه گیری شده و کارائی منعقدکننده در حذف کدورت وپارامترهای میکروبی با استفاده از آنالیز آنالیز کوواریانس ودانکن تعیین ونمودارهای مربوطه بااستفاده از نرم افزار Excel ترسیم شد واز نظر آماری (P <0/05) معنی دار تلقی گردید. حداکثر راندمان حذف کدورت در دوز 10pmm در حجم لجن تزریقی 10cc مشاهده شده است. حداکثر راندمان حذف کدورت در دوز30ppm در حجم لجن تزریقی 3cc مشاهده شده است ولی چون تفاوت معنا داری بین راندمان حذف کدورت در دوزهای پایین تر از 10cc وجود نداشت بنابراین دوزهای 4cc و 8cc انتخاب شدند. این مطالعه نشان داد که با افزایش لجن به مرحله اختلاط سریع کدورت نمونه کاهش پیدا می کند.

Keywords:

انعقاد , برگشت لجن , پلی آلومینیوم کلراید , کدورت , کلیفرم