تبیین اثر نگاه فن سالارانه در طرح های توسعه شهری بر گردشگری با روش سه سوسازی( مطالعه موردی: استان کرمانشاه)

رونق فعالیت­های گردشگری در هرمنطقه، برآمده از برنامه­ریزی و خط­مشی­هایی است که برای آن منطقه تدوین می­شود. فرایند برنامه­ها و طرح­های توسعه­ی گردشگری مبین راهبردها، رویکردها، سیاست­ها و خط­مشی­های کشورهای گوناگون نسبت به مقوله­ی گردشگری است. در ایران نگاه فن سالارانه برنامه­ریزان شهری باعث شده است که این طرح ها شهر را به عنوان مرکز جمعیت، تجارت، حمل ونقل و... دیده اند، اما شهر به عنوان یک مرکز گردشگر پذیر دیده نشده است.طرح­های توسعه شهری در ایران کارکرد مناسب و مورد انتظار برنامه ریزان، مدیران شهری و مردم نبوده و گردشگری در این طرح­ها نقش پررنگی ندارند. این تحقیق در پی تحلیل نگاه فن سالارانه این طرح­ها و اثرات آن بر ضعف گردشگری در شهرها است. با توجه به اهداف پژوهش، نوع تحقیق کاربردی با روش توصیفی- تحلیلی و از مصاحبه های نیمه ساختاریافته، ابزار پرسشنامه و مشاهدات محیطی با تاکید بر روش سه سوسازی است. جهت تحلیل داده ها و اطلاعات گردآوری شده از تحلیل های کمی و کیفی بهره گرفته شد. نتایج ابعاد سه گانه نشان داد که نگاه فن سالارانه و تکنوکرات در طرح های شهری، گردشگری را به حاشیه رانده و پتانسیل های گردشگری شهری را کمرنگ نموده و منجر به از دست رفتن هویت های اصلی جاذبه های گردشگری شده است. شایسته است که جهت توسعه گردشگری شهری از نگاه فنی و تکنوکراتی محض به آن دوری جست و نظریات سایر متخصصان دیگر را نیز لحاظ نموده و گردشگری شهری را به عنوان ابزاری جهت توسعه پایدار شهری در نظر داشت. کلیدواژه ها: فن سالارانه، طرح های شهری، گردشگری، گردشگری شهری، سه سوسازی

Keywords:

فن سالارانه , طرح های شهری , گردشگری , گردشگری شهری , سه سوسازی