صفورا برومند

کورنوکوپیا یا شاخ نعمت، از جمله نمادهای فرهنگی و اجتماعی است، که در اروپا و ایالات متحده امریکا، مظهر فراوانی و برکت به شمار می رود. منشاء کورنوکوپیا به اساطیر یونانی باز می گردد و به بخشی از افسانه ی زندگی زئوس، بزرگ ایزد یونانی، و نیز به داستان های اسطوره هایی چون هرکول، هیدس، دیمیتر و تیشه مرتبط می شود، اما نقش کورنوکوپیا را بر روی  برخی نقش برجسته ها و سکه های دوره ی اشکانی نیز می توان شناسایی کرد و برخی از معدود اشیاء بازمانده از آن عصر، به صورت کورنوکوپیا یعنی به شکل شاخی میان تهی طراحی و ساخته شده اند. در این مقاله، به شیوه توصیفی تحلیلی، ضمن معرفی این آثار، معنا و دلالت ضمنی کورنوکوپیا با رویکرد نشانه شناختی فرهنگی، در عرصه ی سپهر نشانه ای دوره ی اشکانی بررسی شده است. حاصل این پژوهش، از توجه اشکانیان به استفاده خویشکاری نماد کرونوکوپیا در تبیین اقتدار و مشروعیت حکومت آنان، به ویژه در  محل سکنای مهاجرنشین های یونانی در میان رودان حکایت می کند.

Cornucopia, Horn of Plenty, Parthians, Parthian Coins, Cultural Semiotics, Connotation, Semiosphere, کورنوکوپیا, شاخ نعمت, اشکانیان, سکه های اشکانی, نشانه شناسی فرهنگی, دلالت ضمنی, سپهرنشانه ای