حمید امیرنژاد - Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University
محمدمهدی مردانشاهی - Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University
مریم اسدپورکردی - Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University

     در بسیاری از کشورهای توسعه­یافته و در حال توسعه، بخش کشاورزی نقش مهمی در تولید غذا، ایجاد اشتغال و مبادلات تجاری دارد. همچنین، مبحث اشتغال و پیچیدگی­های آن در جامعه امروز ایران توجه بسیاری از دولتمردان، کارشناسان را به خود جلب کرده است. از آنجا که سرمایه­گذاری و ارزش افزوده بخش کشاورزی از جمله مهم­ترین عوامل موثر بر اشتغال می­باشد لذا در این تحقیق، طی دوره زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۱ به بررسی اثرات بلندمدت و کوتاه­مدت این دو عامل بر اشتغال بخش کشاورزی پرداخته شده است. برای برآورد مدل جهت دستابی به هدف مطالعه، از روش اقتصادسنجی و الگوی خودرگرسیونی با وقفه توزیعی (ARDL) استفاده شده است. نتایج برآوردها نشان داد که در بلندمدت ارتباط بین ارزش افزوده با اشتغال بخش کشاورزی منفی بوده ولی با سرمایه­گذاری رابطه مستقیم بدست آمده است. در کوتاه­مدت تنها عامل سرمایه­گذاری معنی­دار شده و اثر مستقیمی بر اشتغال داشته است. به طوری که در بلندمدت، یک میلیارد ریال افزایش در ارزش افزوده باعث کاهش اشتغال به میزان ۵۶ نفر و یک میلیارد ریال افزایش در سرمایه­گذاری باعث افزایش اشتغال به میزان ۸۸ نفر می­شود. ارتباط منفی ارزش افزوده با اشتغال حاکی از آن است که در فرآیند توسعه کشاورزی از میزان اشتغال کاسته می­شود. همچنین، از آنجا که سرمایه­گذاری در بخش کشاورزی هم در بلندمدت و هم در کوتاه­مدت اثر مثبت و معنی­داری بر اشتغال این بخش دارد، پیشنهاد می­شود با سرمایه­گذاری در زیرساخت­هایکشاورزی امکان ایجاد فرصت­های شغلی در این بخش فراهم گردد.

Agriculture Sector, Employment, Investment, Value Added, Auto-Regressive Distributed Lag Model, بخش کشاورزی, اشتغال, سرمایه گذاری, ارزش افزوده, الگوی خودرگرسیونی با وقفه توزیعی