بررسی تاثیر گونه های درختی فضای سبز شهری در تعدیل دما و رطوبت نسبی محیط پیرامونی (مطالعه موردی: پارک جنگلی آبیدر در سنندج)
عنوان مقاله: بررسی تاثیر گونه های درختی فضای سبز شهری در تعدیل دما و رطوبت نسبی محیط پیرامونی (مطالعه موردی: پارک جنگلی آبیدر در سنندج)
شناسه ملی مقاله: JR_IFEJ-8-16_006
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_IFEJ-8-16_006
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
جاهده تکیه خواه - Tarbiat Modares University
سید محسن حسینی - Tarbiat Modares University
غلامعلی جلالی - Tarbiat Modares University
سید جلیل علوی - Tarbiat Modares University
سید عباس اسماعیلی - Tarbiat Modares University
خلاصه مقاله:
جاهده تکیه خواه - Tarbiat Modares University
سید محسن حسینی - Tarbiat Modares University
غلامعلی جلالی - Tarbiat Modares University
سید جلیل علوی - Tarbiat Modares University
سید عباس اسماعیلی - Tarbiat Modares University
افزایش دمای محیط شهری یکی از مهم ترین مشکلات زیست محیطی در شهرها است. هدف از این تحقیق اهمیت تیپ های مختلف درختی به عنوان راهکاری جهت تعدیل دما و سپس پیشنهاد کشت گونه های تعدیل کننده دما در شرایط سازگار شهری می باشد. جهت این کار ابتدا در هر کدام از تیپ های درختی موردنظر (چنار، زبان گنجشک، اقاقیا، سرونقرهای و کاج) و یک منطقه بدون پوشش درختی با شرایط فیزیوگرافی مشابه به عنوان منطقه شاهد، اندازه گیری های دما و رطوبت در چهار جهت اصلی و مرکز هر توده در دو فصل تابستان و زمستان به وسیله دماسنج و رطوبت سنج دیجیتال، در پنج تکرار انجام گرفت. نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین پارامترهای دمایی نشانداد که در مناطق با پوشش گیاهی و شاهد، تفاوت معنیداری بین میانگین پارامترهای دمایی وجود دارد. به طوریکه مناطق دارای پوشش گیاهی در مقایسه با مناطق شاهد در شرایط مساوی هوا و شرایط فیزیوگرافیکی در تابستان ۴۸۸۵/۶ درجه سانتی گراد خنک تر و در زمستان ۱۴/۳ گرم تر از محیط پیرامونی می باشند. نتایج آزمون توکی نشان داد که از بین گونه های مورد بررسی، گونه چنار بیشترین میزان کاهش دما (دمای لحظه ای، کمینه و بیشینه دما) در فصل تابستان به ترتیب بهمیزان ۸۵/۱۰، ۹۵/۱۱ و ۲۵/۱۱ درجه سانتی گراد و گونه سرو نقره ای بیشترین میزان افزایش دما (دمای لحظه ای، کمینه و بیشینه دما) در فصل زمستان بهترتیب با مقادیر ۴۲/۷، ۲۵/۴ و ۰۲۱/۷ سانتی گراد را نسبت به محیط اطراف دارا می باشد. کل مساحت توده های مورد مطالعه ۴۸/۲ هکتار محاسبه شد که به ازای این میزان هکتار در فصل تابستان ۴۸/۶ درجه دمای هوا کاهش و ۱۴/۳ درجه در فصل زمستان دمای هوا افزایش یافت. لذا با افزایش هر هکتار فضای سبز از نوع گونه های مناسب ۶۱/۲ درجه کاهش دما در تابستان و ۲۶/۱ درجه افزایش دما در زمستان را داریم. نتایج نشانداد که نوع پوشش گیاهی می توانند اثر قابل توجهی بر اقلیم شهری داشته باشند.
کلمات کلیدی: Urban green space, Urban climate, Abidar forest park, فضای سبز شهری, اقلیم شهری, پارک جنگلی آبیدر
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1283503/