بررسی اثر آنزیم فیبرولیتیک بر ترکیبات شیمیایی و تجزیه پذیری شکمبه ای کاه برنج

مقدمه: تغذیه بالاترین سهم هزینه ای را در تولیدات دامی دارد. بنابراین استفاده از ضایعات کشاورزی مانند کاه غلات میتواندیک راهکار برای حل این مشکل باشد. مواد اصلی فیبری قابل هضم هر علوفه سلولز و همی سلولز میباشد که به وسیله آنزیم های فیبرولیتیکی سلولاز و زایلاناز ترشح شده از باکتریها و پروتوزواهای شکمبه هضم میشوند اما ساختار مواد فیبری موجود در کاه غلات به گونه ای است که سلولز و همی سلولز را از دسترس آنزیمهای شکمبه دور نگه میدارد بنابراین استفاده از آنزیم های فیبرولیتیک با منشاء خارجی میتواند باعث بهبود هضم فیبر شود.مواد و روش ها: کاه برنج از مزارع آمل به طور تصادفی جمع آوری و به قطعات ۲ تا ۳ سانتیمتری خرد شد. آنزیم فیبرولیتیک در دو سطح ۱/۵ و ۳ (گرم در کیلوگرم ماده خشک) به نمونه ها اضافه گردید سپس ترکیبات شیمیایی نمونه ها به روش پیشنهادی AOAC، فیبر نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی به روش ون سوست و تجزیه پذیری ماده خشک نیز به روش کیسه های نایلونی اندازه گیری شد.نتایج و بحث: نتایج نشان داد آنزیم فیبرولیتیک بر روی ماده خشک و چربی خام تاثیر معنیداری نداشت. اما میزان ماده آلی و پروتئین خام را افزایش و خاکستر خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی را به طور معنیداری کاهش داد. همچنین در تمام زمانهای انکوباسیون با افزایش مقدار آنزیم قابلیت هضم ماده خشک به طور معنی داری (P<۰/۰۵) افزایش یافت.نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد آنزیم فیبرولیتیک سبب کاهش میزان دیواره سلولی کاه برنج شد و نقش موثری در بهبود ارزش غذایی و گوارش پذیری این خوراک داشت. بیشترین میزان تجزیه پذیری مربوط به تیمار کاه برنج با ۳ گرم آنزیم بود لذا استفاده از آنزیم برای بهبود ارزش غذایی سایر کاه ها و علوفه ها توصیه میگردد.

Keywords:

آنزیم فیبرولیتیک , بهبود ارزش غذایی , تجزیه پذیری , کاه برنج