اثرات سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید و ترئونین بر اجزای لاشه جوجه های گوشتی

مقدمه: گوانیدینواستیک اسید یک افزودنی خوراکی با قابلیت دسترسی بالا و پایداراست که اساسا به منظور افزایش بهره وری از انرژی موجود در خوراکها استفاده میشود. این ویژگی حاصل از کارآیی بالای تبدیل گوانیدینواستیک اسید به کراتین در بدن است. گوانیدینواستیک اسید تنها پیش ساز فوری کراتین در بدن جانوران مهره دار است. مشخص شده است که افزایش فراهمی کراتین و گوانیدینواستیک اسید کاهش نیاز به اسید آمینه آرژنین در برخی مسیرهای بیولوژیکی در پی داشته و لذا آرژنین میتواند در سایر مسیرهای متابولیکی مصرف شود.مواد و روش ها: در آزمایش حاضر از ۴۵۰ قطعه جوجه خروس یکروزه گوشتی سویه راس ۳۰۸ در قالب یک طرح کاملا تصادفی در ۶ تیمار و ۵ تکرار و در داخل هر تکرار ۱۵ جوجه در یک طرح فاکتوریل استفاده شد. مدت انجام آزمایش ۴۲ روز بود و مکملسازی گوانیدینواستیک اسید و ترئونین در جیره های پایه از سنین ۱ تا ۲۱ روزگی صورت گرفت. پرندگان هر واحد آزمایشی در ابتدا و انتهای هر دوره توزین شدند. در پایان دوره ی آغازین، از هر پن ۵ قطعه جوجه خروس (دارای وزن نزدیک به میانگین وزن پن) انتخاب شدند. پس از خارج نمودن امعا و احشاء صفات مختلف لاشه شامل بازده لاشه، سینه، ران و درصد چربی محوطه بطنی، کبد، قلب، سنگدان، پانکراس، روده ی باریک، دوازدهه، ایلئوم و ژژنوم اندازه گیری شد.نتایج و بحث: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که با افزایش سطوح گوانیدینواستیک اسید در جیره، بازده لاشه، بازده سینه و بازده ران افزایش و چربی حفره شکمی بطور معنیداری یافت .(P>۰/۰۵) با افزایش سطح گوانیدینواستیک اسید، وزن نسبی دوازدهه و ژژنوم کاهش پیدا کرده است ولی اثرات اصلی ترئونین و اثرات متقابل سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید و ترئونین بر خصوصیات لاشه از جمله بازده لاشه، بازده سینه، بازده ران و چربی حفره ی شکمی طی دوره ی ۰ تا ۲۱ روزگی معنی دار نبود. در این پژوهش، اثرات اصلی ترئونین و سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید و حتی اثرات متقابل سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید و ترئونین بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی طی دوره ۰ تا ۴۲ روزگی نیز معنیدار نبود. اوزان نسبی اندامهای داخلی جوجه ها نیز در دوره ابتدایی و کل دوره تحت تاثیر اثرات اصلی ترئونین و سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید قرار نگرفت.نتیجه گیری کلی: بطورکلی، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید( ۰ ،۰/۶ و ( ۱/۲ گرم در کیلوگرم طی صفر تا ۲۱ روزگی موجب بهبود بازده لاشه، بازده ران، بازده سینه و همچنین کاهش چربی حفره شکمی میگردد، در نتیجه استفاده از گوانیدینو استیک اسید به منظور بهبود خصوصیات لاشه و در نهایت افزایش سودده ی توصیه میشود.

Keywords:

بازده لاشه , ترئونین , جوجه های گوشتی , گوانیدینواستیک اسید