یکی سازی، مبانی و رویه های قضائی بین المللی

حق حاکمیت دولتها بر منابع طبیعی سالهای مدیدی است که در حقوق بین الملل به رسمیت شناخته شده است لیکن در خصوص منابع مشترک این آزادی با محدودیت مواجه شده و بر اساس اصل همکاری دولتها دعوت به همکاری با یکدیگر در جهت صیانت از مخازن و میادین مذکور شده اند. یکی از اصول استفاده از این اصل، انعقاد موافقتنامه های دوجانبه و چندجانبهای است که این امر را پوشش داده و بر پایه آن دولتها خود انصاف و عدالت را در استفاده از آن ملحوظ دارند. در این تحقیق سعی بر بیان این اصل بر اساس استناد به حقوق بین الملل شده است و در ادامه دو روش موافقتنامه های متضمن اصل همکاری یعنی یکپارچه سازی و یکی سازی میادین مشترک به علت نزدیکی مفهوم و معنای این دو با یکدیگر شرح و توصیف شده است. یکی سازی با تحدید حدود مرزی فیمابین دولتها در راستای تولید صیاتی یکی از انواع موافقتنامه های متضمن اصل همکاری است در حالی که این تحدید حدود در یکپارچه سازی ماهده نشده و در یک مرحله دولتها خود با انعقاد موافقت نامه اصل همکاری را مورد توجه قرار میدهند. عدم تحدید حدود در راستای کاهش تاخیر در حفظ مخازن و کسب حاصل نفت و گاز موجود به صورت منصفانه توسط دولتها بوده و این در حالی است که یکی سازی با تحدید حدود میادین مشترک اصل صیانت از مخازن بیشتر مورد توجه و استفاده قرار گرفته میشود.همچنین با استناد به رویه های قضائی و حاکی از رای بر یکی سازی میادین مشترک این تفاوت بیشتر مورد توجه قرار خواهد گرفت که در حال حاضر در مقاله پیشرو این امر مورد توجه و تاکید قرار گرفته شده است.

Keywords:

میادین مشترک , اصل همکاری , یکی سازی فرامر