پیام پزشکپور - AREEO
ابراهیم روحی - AREEO

نخود به عنوان سومین حبوبات مهم جهان نه تنها منبع مهمی برای تغذیه محسوب می گردد بلکه با افزودن نیتروژن باعث افزایش حاصلخیزی خاک می شود. این مطالعه باهدف بررسی تنوع ژنتیکی از طریق تخمین ضریب تغییرات فنوتیپی و ژنوتیپی، وراثت پذیری و پیشرفت ژنتیکی مورد انتظار صفات کمی در نخود انجام شد تعداد ۲۷ ژنوتیپ ها در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با ۲ تکرار در پایگاه نوآوری شهرستان کامیاران کاشته شدند. نتایج تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد که ۴ مولفه اول تقریبا ۳/۷۸ % تنوع ژنوتیپ ها را برای صفات بررسی شده توجیه کردند. در این تحقیق بالاترین میزان وراثت­پذیری به ترتیب برای صفات وزن صد دانه  (۸۸%)، تعداد روز تا گلدهی  (۸۳%)، ارتفاع بوته (۷۹%)، تعداد روز تا غلاف دهی  (۶۶%)، تعداد روز تا رسیدگی  (۶۱%) و تعداد دانه در غلاف  (۵۵%) محاسبه شد. بالاترین مقدار واریانس ژنوتیپی و فنوتیپی برای عملکرد دانه به دست آمد از سویی بیشترین مقدار پیشرفت ژنتیکی نیز برای این صفت مشاهده شد لذا عملکرد دانه می تواند مهم ترین معیار برای انتخاب لاین های والدینی در برنامه های اصلاحی محسوب گردد. در تجزیه کلاستر با روش  ward ژنوتیپ­ها در ۳ گروه قرار گرفتند و بالاترین فاصله ژنتیکی بین کلاستر۱و ۳ مشاهده شد لذا می توان از ژنوتیپ های این دو کلاستر برای دورگ گیری درجهت تولید واریته­ های اصلاح شده استفاده کرد.

Chickpea, Cluster analysis, Genetic variation, Heritability, Principal Component Analysis, تجزیه به مولفه های اصلی, تجزیه کلاستر, تنوع ژنتیکی, نخود, وراثت پذیری