تاثیر تنش خشکی بر فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانی و صفات فیزیولوژیکی در ژنوتیپ های نخود (Cicer Arietinum L.)
عنوان مقاله: تاثیر تنش خشکی بر فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانی و صفات فیزیولوژیکی در ژنوتیپ های نخود (Cicer Arietinum L.)
شناسه ملی مقاله: JR_JCB-11-30_002
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_JCB-11-30_002
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
مریم رضایی نیا - University of Tehran
محمدرضا بی همتا - University of Tehran
سید علی پیغمبری - University of Tehran
علی رضا عباسی - University of Tehran
خلاصه مقاله:
مریم رضایی نیا - University of Tehran
محمدرضا بی همتا - University of Tehran
سید علی پیغمبری - University of Tehran
علی رضا عباسی - University of Tehran
به منظور بررسی واکنش ژنوتیپهای نخود به تنش خشکی از نظر شاخصهای فیزیولوژیکی و تغییرات بیوشیمیایی ایجاد شده، آزمایشی بر روی پنج ژنوتیپ نخود در سه سطح تنش ۱۰۰ (شاهد)، ۶۵ و ۳۰ درصد ظرفیت زراعی در دو دورهی ۷ و ۱۴ روز پس از اعمال تنش (۴ تا ۶ برگی)، به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۲ صورت گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین ژنوتیپها، سطوح تنش، مدت زمان تنش و برهمکنش آنها اختلاف معنی داری وجود داشت. تنش خشکی به طور معنی داری باعث کاهش محتوای آب نسبی و افزایش مقدار نشت الکترولیت گردید. میزان نشت الکترولیت در شرایط تنش خشکی در ژنوتیپهای متحمل به خشکی معمولا کمتر از ژنوتیپهای حساس است که ژنوتیپهای ۹۹۸ و ۶۰۶ از این نظر مقاوم و ژنوتیپ ۳۵۷ ژنوتیپی حساس بود. افزایش مدت زمان تنش میزان فعالیت آنزیمها را کاهش داد. فعالیت آنزیمهای کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز با افزایش شدت تنش در هر دو دوره افزایش یافت، ولی فعالیت سوپراکسید دیسموتاز با افزایش شدت تنش کاهش یافت. فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز در هر دو دوره با بیشتر شدن شدت تنش تا سطح ۶۵ درصد ظرفیت زراعی افزایش یافت ولی در سطح تنش ۳۰ درصد فعالیت آنزیم نسبت به سطح تنش ۶۵ درصد کاهش یافت. اما پاسخ همه ژنوتیپها یکسان نبود و برخی از ژنوتیپها روند افزایشی داشتند. ژنوتیپ ۶۰۶ و ۹۹۸ از لحاظ آنزیمهای کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در شرایط تنش فعالیت بیشتر و ژنوتیپ ۳۵۷ فعالیت کمتری داشتند. از لحاظ فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز ژنوتیپ ۲۳۶ و ۳۵۷ به ترتیب بیشترین و کمترین فعالیت را داشتند. در شرایط تنش خشکی فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی در گیاهان متحمل بیش از گیاهان حساس است. با توجه به اینکه فعالیت آنزیمهای کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در ژنوتیپهای ۶۰۶ و ۹۹۸ دارای بیشترین میزان بود بنابراین به عنوان ژنوتیپهای متحمل به خشکی، و ژنوتیپ ۳۵۷ که دارای کمترین میزان فعالیت آنزیمی بود به عنوان ژنوتیپ حساس به خشکی در این آزمایش معرفی شد. البته واکنش گیاهان به تنش خشکی بسته به شدت و مدت تنش، نوع گیاه و مرحله رشدی آن به طور قابل ملاحظه ای متفاوت میباشد.
کلمات کلیدی: Ascorbate Peroxidase, Catalase, Chickpea, Electrolyte Leakage Index, Superoxide Dismutase, آسکوربات پراکسیداز, سوپراکسید دیسموتاز, کاتالاز, نخود, نشت الکترولیت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1284618/