سیدمهدی صفوی
صحبت بهرامی نژاد

     در این بررسی ۲۱ ژنوتیپ یولاف زراعی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار در ۱۳ محیط (ترکیب سال-مکان)  در طی سال های ۱۳۹۴-۱۳۸۸ موردبررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب عملکرد دانه نشان داد که ژنوتیپ های  مطالعه شده، اختلاف بسیار معنی داری (P≤۰.۰۱) با یکدیگر دارند همچنین اثر محیط و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نیز در سطح احتمال ۱% معنی دار بود. بر این اساس برای بررسی اثر متقابل و مشخص کردن ژنوتیپ های پایدار، از مدل AMMI استفاده شد. با توجه به مقادیر عددی مولفه های اثر متقابل ژنوتیپی و رتبه ژنوتیپ ها، مشخص شد که ژنوتیپ های ۶، ۸، ۲۰، ۱۲، ۱۸، ۲۱ و ۱ نسبت به سایر ژنوتیپ ها از پایداری عملکرد بیشتری برخوردار بوده اند. همچنین طبق شاخص ارزش پایداری امی (ASV) به ترتیب ژنوتیپ های ۲۰، ۶، ۸، ۱، ۲۱، ۱۸، ۹ و ۳ به عنوان ژنوتیپ های پایدار تعیین گردیدند. جهت بررسی پایداری و پتانسیل عملکرد بالای دانه به طور همزمان از نمودار AMMI۱ استفاده گردید. از میان ژنوتیپ های پایدار ژنوتیپ­های ۲۱ و ۶ علاوه بر پایداری عملکرد از میزان عملکرد دانه بالاتری نیز برخوردار بودند. بنابراین می توان این ژنوتیپ­ها را جهت معرفی به عنوان ارقام جدید یا برای استفاده در برنامه های اصلاحی آتی پیشنهاد نمود.

AMMI Model, Genotype-Environment Interaction, Oat, Yield Stability, یولاف زراعی, اثر متقابل ژنوتیپ × محیط, مدل AMMI و پایداری عملکرد