حسن منیری فر
رزیتا مظلومی

ده اکوتیپ منتخب یونجه در شرایط تحت کنترل شاهد و شوری مورد غربالگری قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین اکوتیپ ها از نظر میزان تحمل به شوری اختلاف معنی داری وجود دارد. برای اطمینان از نتایج حاصله و انتخاب دقیق تر اکوتیپ ها، آزمایش بار دیگر تکرار شد و این بار علاوه بر شرایط شاهد، تیمار شوری در دو سطح اعمال گردید. بین اکوتیپ ها از نظر کلیه صفات اندازه گیری شده اختلاف معنی دار مشاهده شد. اثر متقابل اکوتیپ با سطوح شوری برای صفات عملکرد تک بوته در حالت تر و خشک معنی دار بود. اکوتیپ های قره یونجه، بافتان و لغلان برترین اکوتیپ ها از نظر ارتفاع بودند و پس از آنها اکوتیپ های خواجه و سیوان قرار گرفتند. برترین اکوتیپ ها از نظر عملکرد خشک در تیمار شاهد، اکوتیپ های قره یونجه و خواجه و سپس بافتان و ایلانجوق بودند. در شوری متوسط اکوتیپ های خواجه، قره یونجه و بافتان برترین اکوتیپ ها بودند. در شوری شدید نیز اکوتیپ های خواجه، قره یونجه و لغلان در برترین رده قرار گرفتند. با در نظر گرفتن کلیه صفات اندازه­گیری شده اکوتیپ های قره یونجه، خواجه، بافتان و لغلان اکوتیپ های برتر آزمایش تشخیص داده شدند. این اکوتیپ ها می توانند به عنوان ارقام مناسب برای محیط های با تنش شوری متوسط و یا شدید معرفی گردند.

یونجه, تعداد ساقه, عملکرد, تنش شوری