تکرارپذیری برخی نشانگرهای مولکولی پیوسته با ژن مقاومت به ریزومانیا (Rz۱) در ژنوتیپ های چغندرقند (Beta vulgaris L.)

ریزومانیا مهمترین بیماری چغندرقند در ایران و برخی از مناطق جهان است که می تواند نقش مهمی در کاهش عملکرد شکر داشته باشد. بهترین راهکار مقابله با این بیماری استفاده از ارقام مقاوم است. ردیابی ژن های مقاومت با استفاده از نشانگرهای مولکولی در برنامه های به نژادی ضروری است. در این تحقیق برای تایید و تکرارپذیری نه نشانگر مولکولی جفت، از چندین توده اصلاحی و رقم تجارتی چغندرقند که حامل ژن مقاومت Rz۱ بودند استفاده شد. برای این منظور از داده های موجود الایزا مربوط به ارزیابی گلخانه ای مقاومت به ریزومانیا در چندین توده اصلاحی استفاده شد. برای آزمون مولکولی، نمونه های برگی از گیاهان مورد نظر جداسازی و پس از استخراج DNA، آزمون RAPD و PCR با کمک آغازگرهای مرتبط با نشانگرهای مورد نظر انجام گرفت. محصولات RAPD و PCR روی ژل آگارز الکتروفورز شده و پس از رنگ آمیزی، نتایج مربوط به نشانگرها مشاهده و به حضور و عدم حضور نشانگر امتیاز دهی شد. درصد توافق نتایج نشانگرها با داده های الایزای مربوط به تک بوته ها در توده های اصلاحی و نیز درصد حضور نشانگرها در ارقام تجارتی محاسبه گردید. مقایسه بین نتایج الایزا و آزمون مولکولی نشان داد که از میان نشانگرها، دو نشانگر جفت (نشانگر پیوسته با آلل مقاومت) موسوم به PN۱ و PN۲ به ترتیب با نسبت توافق ۵۷ و ۷۱ درصد با نتایج الایزا، خطای نوع اول شش درصد و نسبت حضور بیش از ۸۰ درصد در ارقام تجارتی مقاوم از نشانگرهای مناسب برای شناسائی آلل مقاومت Rz۱ بودند.

Keywords:

چغندرقند , مقاومت , ریزومانیا , نشانگر مولکولی , RAPD و PCR