علی اکبر سالاری
احمد حسن آبادی
حسن نصیری مقدم
غلامعلی کلیدری

     اثر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری پروتئین، جمعیت میکروبی روده کوچک، شاخص های لاشه و بافت شناسی روده جوجه های گوشتی نر بررسی شد. تعداد ۲۸۰ قطعه جوجه گوشتی یک­روزه سویه راس ۳۰۸  به۷ تیمار، ۴ تکرار و ۱۰ قطعه اختصاص داده شد. داده ها در قالب طرح کاملا تصادفی آنالیز آماری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن دو سطح اسید کلریدریک (۵/۱ و ۳ درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (۲/۰ و ۴/۰ درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (۵/۴+۱/۰ و ۳+۲/۰ درصد به ترتیب اسید کلریدریک+ اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد بود. نتایج نشان داد که تاثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن و افزایش وزن روزانه بدن در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبود، با وجود این، تیمار اسید کلریدریک در سطح ۳ درصد کمترین و تیمار اسید بوتیریک در سطح ۴/۰ درصد بالاترین میانگین وزن و افزایش وزن روزانه بدن را داشتند. اسیدهای افزوده شده اثر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد داشتند و در تیمارهای اسید کلریدریک با سطح ۳ درصد و استفاده توام آن با اسید بوتیریک (۲+۳/۰درصد) بالاترین مقدار بود. اثر تیمارها بر قابلیت هضم ظاهری پروتئین، جمعیت میکروبی روده کوچک، شاخص های لاشه و بافت شناسی روده جوجه های گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیره های غذایی تاثیر مثبتی بر عملکرد، شاخص های لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه های گوشتی نداشت.

Broiler, Butyric Acid, Carcass, Hydrochloric Acid, Histology, Performance, جوجه گوشتی, اسید بوتیریک, لاشه, اسید کلریدریک, بافت شناسی, عملکرد