استفاده از گوانیدینو استیک اسید در جیره های کم پروتئین و تاثیر آن بر عملکرد رشد و وقوع آسیت در جوجه های گوشتی

      در پژوهش حاضر با توجه به نقش آرژنین در پیش گیری از وقوع آسیت و امکان جای گزینی این اسید آمینه با گوانیدینواستیک اسید، تاثیر افزودن سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید (۵/۰ و ۱ گرم در کیلوگرم) در جیره های کم پروتئین بر عملکرد رشد و وقوع آسیت در جوجه های گوشتی بررسی شد. برای این منظور از ۲۰۸ قطعه جوجه خروس گوشتی  (راس ۳۰۸ ) در ۴ تیمار و ۴ تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. جوجه ها تا سن ۴۲ روزگی روی بستر پرورش داه شدند. تیمارها شامل یک جیره با سطح پروتئین نرمال مطابق با احتیاجات NRC و یک جیره کم پروتئین با ۳۰ گرم در کیلوگرم پروتئین خام کمتر نسبت به جیره با پروتئین نرمال بود. دو جیره کم پروتئین مشابه دیگر نیز تهیه شد که با سطوح ۵/۰ و ۱ گرم در کیلوگرم گوانیدینواستیک اسید مکمل شدند. نتایج نشان داد که سطوح پروتئین و مکمل گوانیدینواستیک اسید تاثیر معنی داری بر عملکرد رشد، بازدهی سینه و ران نداشت. وزن نسبی کبد و قلب به طور معنی داری در گروه کم پروتئین بالاتر بود. افزودن گوانیدینواستیک اسید در جیره های کم پروتئین سبب کاهش معنی دار وزن نسبی کبد، قلب و نسبت بطن راست به مجموع بطن ها شد به طوری که این تیمارها با گروه پروتئین نرمال اختلاف معنی داری نداشتند. تغذیه جیره های کم پروتئین سبب کاهش معنی دار غلظت سرمی نیتریک اکساید، اسید اوریک و نسبت هتروفیل به لنفوسیت شد. افزودن گوانیدینواستیک اسید به جیره های کم پروتئین بازگشت سطوح این فراسنجه ها به سطوح مشابه آن در گروه پروتئین نرمال را موجب گردید. به طور کلی، نتایج آزمایش تاثیر مثبت گوانیدینواستیک اسید در پیش گیری از هایپرتروفی بطن راست و وقوع سندرم فشار خون ریوی در جوجه های گوشتی را تایید نمود.

Keywords:

Ascites , Broiler , Guanidinoacetic acid and Growth , Protein level , آسیت , سطح پروتئین , جوجه گوشتی , گوانیدواستیک اسید و رشد