مهدی گنج خانلو - University of Tehran
امین هژبری - University of Tehran
ابوالفضل زالی - University of Tehran
علی امامی - University of Birjand
امیر اکبری افجانی - University of Zanjan

  در این پژوهش اثر روغن ماهی و عصاره آویشن بر قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی و مواد مغذی، فعالیت جویدن و فراسنجه­های شکمبه ای بزغاله­های مهابادی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ۲۸ راس بزغاله نژاد مهابادی ۴ تا ۵ ماهه با میانگین وزن اولیه ۸/۲ ± ۸/۱۷ کیلوگرم به طور تصادفی با یکی از ۴ جیره: ۱) شاهد، ۲) مکمل شده با آویشن (۲/۰ درصد عصاره)، ۳) مکمل شده با روغن­ماهی (۲ درصد) و ۴) مکمل شده با روغن­ماهی (۲درصد) + آویشن (۲/۰ درصد عصاره) به صورت انفرادی و به مدت ۹۴روز تغذیه شدند. روغن ماهی قابلیت هضم ظاهری چربی خام را افزایش (۰۵/۰= P ) و قابلیت هضم ظاهری الیاف نامحلول در شوینده خنثی را کاهش داد (۰۱/۰= P ). غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه با مصرف آویشن کاهش یافت (۰۵/۰= P ). افزودن آویشن به جیره سبب افزایش غلظت استات (۰۹/۰= P ) و افزایش نسبت استات به پروپیونات (۰۷/۰= P ) در شکمبه شد. تعداد پروتوزوآی شکمبه به طور معنی­داری در تیمار آویشن و تیمار روغن ماهی در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (۰۵/۰= P ). مدت زمان مصرف خوراک (دقیقه در روز) به وسیله تیمارها تغییر نکرد، اما مدت زمان نشخوار توسط تیمار آویشن به طور معنی­داری کاهش یافت (۰۵/۰= P ). نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که مکمل­سازی جیره بزغاله­های مهابادی با روغن ماهی و آویشن سبب افزایش قابلیت هضم ظاهری چربی و کاهش قابلیت هضم ظاهری الیاف نامحلول در شوینده خنثی و همچنین افزایش میزان استات شکمبه می شود.

Mahabadi kids, Thyme extract, Fish oil, Digestibility, عصاره آویشن, بزغاله مهابادی, روغن ماهی, قابلیت هضم