بررسی فولیکول های آنترال تخمدانی برای تعیین غلظت اسید آلفا- لینولنیک موثر بر توانایی تکوین برون تنی اووسایت های بز
عنوان مقاله: بررسی فولیکول های آنترال تخمدانی برای تعیین غلظت اسید آلفا- لینولنیک موثر بر توانایی تکوین برون تنی اووسایت های بز
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-5-10_011
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-5-10_011
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
آرش وشکینی - College of Aburaihan, University of Tehran
عبدالله محمدی سنگ چشمه - College of Aburaihan, University of Tehran
علی اکبر خادم - College of Aburaihan, University of Tehran
علی اسدی الموتی - College of Aburaihan, University of Tehran
مهدی خدایی مطلق - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Arak University
خلاصه مقاله:
آرش وشکینی - College of Aburaihan, University of Tehran
عبدالله محمدی سنگ چشمه - College of Aburaihan, University of Tehran
علی اکبر خادم - College of Aburaihan, University of Tehran
علی اسدی الموتی - College of Aburaihan, University of Tehran
مهدی خدایی مطلق - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Arak University
اسیدهای چرب غیراشباع با چند باند دوگانه فزون بر نقش انرژیزایی با تاثیر بر بافت های تولیدمثلی از جمله اثر بر فولیکول های تخمدان و جسم زرد و همینطور مهیا نمودن پیشساز های سنتز ترکیباتی نظیر استروئیدها و پروستاگلاندینها بر تولیدمثل موثر هستند. در این مطالعه اسید آلفا-لینولنیک ( آلفالین ) به محیط کشت بلوغ برون تنی اووسایتهای بز افزوده شد تا اثر آن بر توانایی تکوین آنها بررسی شود. لذا، ابتدا مایع فولیکولی از
فولیکولهای کوچک و بزرگ تخمدانهای بز جمعآوری شد تا مقدار آلفالین آنها به روش کروماتوگرافی گازی
اندازه گیری شود. نتایج این آزمایش اولیه نشان داد که غلظت آلفالین از فولیکولهای کوچک (۶/۶۴ میکرومولار) به فولیکولهای بزرگ (۶/۱۰۰ میکرومولار) افزایش یافت (۰۵/۰ ˂ P ). سپس با توجه به غلظت آلفالین در مایع فولیکولی فولیکولهای کوچک و بزرگ ، اووسایت ها در حضور غلظت های صفر (شاهد)، ۱۰ (آلفالین-۱۰)، ۵۰ (آلفالین-۵۰)، ۱۰۰ (آلفالین-۱۰۰) و ۲۰۰ (آلفالین-۲۰۰) میکرومولار کشت داده شدند. ۲۴ ساعت پس از بلوغ برون تنی، گسترش سلولهای کومولوس اووسایت ها و راندمان رسیدن آنها به مرحلهی متافاز میوز-۲ بررسی شد. در ادامه اووسایتهای تیماری از آلفالین که بیشترین بلوغ برون تنی را نشان داد به روش پارتنوژنز فعال شدند و درصد تسهیم و تولید بلاستوسیست آنها با گروه شاهد مقایسه شد. دادهها در هر مرحله ثبت و به روش آزمون مقایسهی میانگینها و یا کای دو با استفاده از نرمافزار SAS آنالیز شدند. افزودن آلفالین به محیط کشت بلوغ برونتنی اووسایتها اثری بر گسترش سلولهای کومولوس نداشت (۰۵/۰˃ P ) و تنها در بیشترین غلظت (آلفالین-۲۰۰) مقدار گسترش سلولهای کومولوس را کاهش داد (۰۵/۰ ˂ P ). درصد بلوغ برون تنی اووسایتها در گروه آلفالین-۵۰ افزایش معنیداری (۰۵/۰ ˂ P ) را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (۱/۶۸% در مقابل ۲/۵۷%). افزودن ۵۰ میکرومولار آلفالین به محیط کشت بلوغ برون تنی اووسایتها همچنین درصد تسهیم (۲/۶۵ %) و تولید بلاستوسیست (۱/۲۵%) را در مقایسه با گروه شاهد بهبود بخشید (به ترتیب ۸/۵۲% و ۷/۱۶%، ۰۵/۰ ˂ P ). به طور کلی، نتایج این مطالعهی نشان داد که افزودن غلظت مناسب آلفالین به محیط کشت بلوغ برون تنی میتواند راندمان بلوغ، درصد تسهیم و تولید بلاستوسیست را در اووسایتهای بز افزایش دهد.
کلمات کلیدی: Alfa-Linolenic Acid, Blastocyst, Follicular Fluid, In Vitro Maturation, Oocyte, اسید آلفا-لینولنیک, اووسایت, بلاستوسیست, بلوغ برون تنی, مایع فولیکولی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1285310/