بررسی اثر رژیم های آبیاری و مقادیر پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

به منظور بررسی اثر رژیم های آبیاری و کود پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای آزمایشی در قزوین طی سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ بر روی رقم پاییزه گلدشت اجرا گردید. عوامل آزمایش شامل آبیاری در چهار سطح (آبیاری براساس ۶۰، ۱۰۰، ۱۴۰ و ۱۸۰ میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) و مقادیر کود پتاسیم در چهار سطح (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم پتاسیم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که افزایش تعداد آبیاری سبب افزایش معنی دار عملکرد دانه، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه در بوته، قطر طبق، تعداد طبق در بوته و تعداد دانه در طبق گردید، به طوری که عملکرد دانه در تیمار ۶۰ میلی متر نسبت به تیمار ۱۸۰ میلی متر، ۱۱۰% بیشتر گردید. افزایش مقدار پتاسیم نیز سبب افزایش معنی دار کلیه صفات شد. به طوری که مصرف ۱۵۰ کیلوگرم پتاسیم در هکتار نسبت به عدم مصرف آن، عملکرد دانه را ۵۸% افزایش داد. افزایش سطح کود پتاسیم موجب تقلیل تاثیر منفی کاهش آبیاری بر صفات و در نتیجه افزایش آنها شد. اثر متقابل آبیاری و پتاسیم بر روی تمامی صفات بجز قطر ساقه و قطر طبق معنی دار بود. در رژیم آبیاری ۶۰ میلی متر، مصرف ۱۵۰ کیلوگرم کود نسبت به عدم مصرف آن موجب افزایش ۳۵ درصدی عملکرد دانه شد، اما در تیمار آبیاری ۱۸۰ میلی متر، این افزایش عملکرد دانه ۱۳۰% بود. نتایج نشان دادند که مصرف کود پتاسیم دارای تاثیر مثبتی بر روی عملکرد دانه و اجزای آن در گیاه دارویی گلرنگ به ویژه در شرایط کم آبیاری بود.

Keywords:

گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) , رژیم های آبیاری , کود پتاسیم , عملکرد , اجزای عملکرد