اثر پیش تیمار دانه ها با سالیسیلیک اسید روی سمیت منگنز در گیاه شاهی (Lepidium sativum L.)

شاهی (Lepidium sativum L.) گیاهی دارویی است. این گیاه برای درمان تومور و سرطان سینه به دلیل ویژگی آنتی اکسیدانی قابل توجه است. دسترسی منگنز در گیاهان به وسیله فرایندهای ردوکس که به pH خاک و دسترسی الکترون بستگی دارد، کنترل می شود. منگنز اضافی متابولیسم گیاه را آشفته و رشد گیاه را مهار می کند، همچنین تنش اکسیداتیو القاء می کند که منجر به تشکیل گونه های فعال اکسیژن شامل رادیکال های سوپراکسید، هیدروکسیل و پراکسیدهیدروژن می شود که می تواند به سلول گیاه آسیب برساند. سالیسیلیک اسید، سیگنال طبیعی است که نقش مهمی در تنظیم تعدادی از فرایندهای فیزیولوژیکی و مقاومت گیاه به تنش های زیستی و غیرزیستی دارد. وظیفه حمایتی سالیسیلیک اسید شامل تنظیم رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان ها، القاء بیان ژن و جذب و پخش عناصر است. در این مطالعه اثر سطح های مختلف ۰، ۰۱/۰، ۰۵/۰ و ۱/۰ میلی مولار سالیسیلیک اسید روی سطوح مختلف ۰، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۸۰۰ میکرومولار منگنز در گیاه شاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن سالیسیلیک اسید (۰۱/۰، ۰۵/۰ و ۱/۰) مهار جذب کلسیم و منیزیم القاء شده توسط منگنز اضافی را بهبود می بخشد. محتوای آسکوربیک اسید در برگ به وسیله سالیسیلیک اسید (۰۱/۰، ۰۵/۰ و ۱/۰) افزایش و این محتوا در غلظت های ۵۰۰ و ۸۰۰ منگنز کاهش یافت. محتوای پرولین به طور معنی داری در تیمار منگنز و سالیسیلیک اسید افزایش یافت. در غلظت های ۵۰۰ و ۸۰۰ میکرومولار منگنز محتوای پروتئین کاهش یافت، اما تیمار سالیسیلیک اسید (۰۱/۰، ۰۵/۰ و ۱/۰) محتوای پروتئین را در شرایط سمیت منگنز افزایش داد.

Keywords:

شاهی (Lepidium sativum L.) , آسکوربیک اسید , سالیسیلیک اسید , منگنز