مطالعه اثر تنظیم کننده رشد گیاهی سایکوسل بر عملکرد دانه و اجزاء عملکرد آن در گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) رقم محلی اصفهان

در یک سری مطالعه های مزرعه ای طی دو سال زراعی، تاثیر مصرف سایکوسل به صورت محلول پاشی در مراحل اولیه رشد (۴-۳ برگی) بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد آن در گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، رقم محلی اصفهان، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه باهنر کرمان، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مطالعه گردید. در سال اول اثر غلظت های ۰، ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ میلی گرم در لیتر آزمایش شدند. در مقایسه با شاهد، سایکوسل تاثیری بر طول و قطر ساقه نداشت و باعث افزایش معنی دار انشعابات کل، تعداد برگ در گیاه، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیک و دانه گردید، ولی تاثیری بر درصد پروتئین و روغن و شاخص برداشت نداشت. در سال دوم اثر غلظت های ۰، ۱۰۰۰، ۲۰۰۰، ۳۰۰۰ و ۴۰۰۰ میلی گرم در لیتر آزمایش شد. در مقایسه با شاهد، افزایش غلظت سایکوسل تا غلظت ۳۰۰۰ میلی گرم در لیتر باعث افزایش انشعابات کل، انشعابات فرعی، تعداد طبق در بوته، وزن طبق، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و بیولوژیک گردید و در برخی موارد غلظت ۳۰۰۰ میلی گرم نسبت به بقیه غلظت ها موثرتر بود. با توجه به نتایج دو ساله، به نظر می رسد موثرترین غلظت سایکوسل جهت افزایش محصول دانه ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر باشد.

Keywords:

سایکوسل , مرحله تیمار , گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)