اثرات عصاره آبی سیر (Allium Sativum L.) بر قدرت انقباضی و ضربان دهلیز ایزوله موش صحرایی نر درپی افزایش آدرنالین

آمارها نشانگر آن است که بیماریهای قلبی - عروقی شایعترین علت مرگ زودرس در جوامع مختلف می باشند. از طرفی در میان داروهای موثر بر قلب و عروق بتا بلو کرها به طور شایع مورد استفاده قرار می گیرند، با توجه به اثبات اثر بخشی سیر در بیماریهای قلبی- عروقی، بر آن شدیم به مقایسه اثرات عصاره آبی سیر و پروپرانول بر قدرت انقباضی و ضربان دهلیز ایزوله موش صحرایی نر درپی افزایش آدرنالین بپردازیم. در این تحقیق از موش های صحرایی نر نژاد Spragve Dawley  نوع آلبینو در محدوده وزنی ۲۵۰-۲۰۰ گرم استفاده شد. موشها به طور تصادفی به هفت گروه شاهد، دریافت کننده اپی نفرین، دریافت کننده عصاره سیر با دوز mg/kg۱۰ ، mg/kg۲۰ و mg/kg۴۰، دریافت کننده پروپرانولول، دریافت کننده پروپرانولول و عصاره سیر با دوز mg/kg۴۰  تقسیم شدند. نتایج نشان داد که دوز mg/kg۴۰ از عصاره سیر به صورت معنی داری سبب کاهش سرعت ضربان دهلیز شد، اما کاهش ضربان دهلیزی با افزایش پروپرانولول نسبت به گروه دریافت کننده پروپرانولول و سیر بیشتر می باشد. همچنین عصاره سیر با دوزهای ۱۰، ۲۰ و mg/kg۴۰ قدرت انقباضی دهلیز را در گروه تحت تاثیر آدرنالین کاهش داد. به علاوه کاهش قدرت انقباضی در دو گروه عصاره سیر با دوز mg/kg۴۰  و مجموعه سیر و پروپرانولول تفاوتی نداشت. بنابراین می توان توصیه نمود که بیمارانی که رژیم غذایی سیر دارند بهتر است از پروپرانولول استفاده نمایند و اگر پروپرانولول را به عنوان دارو مصرف می نمایند بهتر است که سیر دریافت نکنند.

Keywords:

Allium sativum , سیر , دهلیز ایزوله , موش صحرایی نر , آدرنالین