پژوهش با هدف بررسی تاثیر تاب آوری بر کیفیت زندگی با واسطه گری تمایز یافتگی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی در قالب الگو سازی معادله ساختاری است. جامعه آماری ۲۴۲ نفر دانشجو (۱۳۶ مرد و ۱۰۶ زن) بودند که با استفاده از  روش خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. میانگین سنی آنان ۴۵/۲۲ سال ( انحراف معیار ۹/۴) بود. ابزارهای به کار برده شده برای سنجش متغیرهای پژوهش عبارت بودند از: مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس تمایزیافتگی اسکورون (DSI) و مقیاس کوتاه کیفیت زندگی  (WHOQOL-BREF). تحلیل داده ها با استفاده از الگو سازی معادله ساختاری (SEM)از طریق نرم افزارAMOS انجام شد. یافته ها نشان داد تاب آوری در کیفیت زندگی تاثیر می گذارد اما تمایز یافتگی تنها با ورود متغیر تاب آوری بر کیفیت زندگی اثر می گذارد.

تاب آوری, تمایز یافتگی, کیفیت زندگی