معصومه دلبری دلبری - دانشیار بخش مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل
رسول اسدی - مدرس گروه کشاورزی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

با توجه به لزوم استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده برای کشاورزی در مناطق خشک و همچنین اهمیت تحقیقات در زمینه سرنوشت مواد اضافه شده به خاک توسط فاضلاب از نظر انتقال به عمق خاک، آزمایشی در زمینی به مساحت ۴۰ متر، در قالب طرح فاکتوریل در سه تکرار در شهر کرمان در سال ۱۳۹۲انجام شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل آبیاری، ۱۰۰ درصد با آب چاه=۱I، ۵۰ درصد با آب چاه و ۵۰ درصد با پساب=۲I و ۱۰۰ درصد با پساب =۳I بودند. در این پژوهش دور آبیاری ۶ روز و آبیاری به مدت ۱۲۰ روز انجام پذیرفت. همچنین نمونه برداری از قسمت میانی هر کرت و در دو عمق ۳۰-۰ ۶۰-۳۰ سانتی متر صورت گرفت. نتایج نشان دهنده کاهش میزان اسیدیته، افزایش شوری، افزایش نسبت جذب سدیم، افزایش فسفر فسفاتی، افزایش نیتروژن نیتراتی و افزایش تجمع فلزات سنگین خاک آبیاری شده با پساب در مقایسه با خاک آبیاری شده با آب چاه بود. همچنین میزان عناصر شیمیایی اندازه گیری شده در دو عمق مورد بررسی نشان داد که با افزایش عمق میزان اسیدیته و فلزات سنگین افزایش ولی میزان شوری، نسبت جذب سدیم، نیتروژن نیتراتی، فسفرفسفاتی و کربن آلی کل با افزایش عمق کاهش می یابند.

آب چاه, فاضلاب تصفیه شده, اسیدیته, شوری, فسفر, فلزات سنگین, نیتروژن