پیش بینی گسترش فیزیکی شهری با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاری (مطالعه موردی: شهرستان رشت)

زمینه و هدف: گسترش فزاینده بدون برنامه ریزی شهرها یکی از مهمترین مسائل مدیریت شهری در کشورهای در حال توسعه است. زیرا توسعه روز افزون جامعه شهری و ساخت و سازهای بدون برنامه ریزی تغییرات زیادی در ساخت فضایی آن ها به وجود آورده که لزوم هدایت آگاهانه و طراحی فضای زیست مناسب برای شهرها را به دنبال داشته است. هدف از این پژوهش، یافتن مجموعه‍ای از پهنه های مکانی مناسب برای توسعه فیزیکی شهری است. روش بررسی: شهرستان رشت به عنوان مرکز استان گیلان تحت تحولات جمعیتی و شهرنشینی زیادی قرار گرفته است. به منظور برنامه ریزی بهینه و مناسب برای توسعه آتی شهری شهرستان مورد مطالعه ۱۴ معیار اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی بر اساس نظرات کارشناسان و روش دلفی در سال ۱۳۹۷ انتخاب گردید. سپس از روش ترکیب خطی وزن دار و فرآیند تحلیل شبکه ای برای پهنه بندی توان اکولوژیک منطقه برای توسعه شهری استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از اجرای روش ارزیابی چند معیاری نشان داد که از کل سطح منطقه حدود  ۱۲/۱۶ درصد دارای توان خیلی زیاد و حدود ۵۴/۲۹ درصد از منطقه به دلیل شرایط اکولوژیکی و بافت اجتماعی بدون توان می باشد. بحثت و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه فرصت های مطالعاتی بیشتری را می تواند برای برنامه ریزان و تصمیم گیران فراهم نماید تا عوامل پیشگیرانه و کنترل کننده را در تصمیمات استراتژیک اتخاذ کنند. .

Keywords:

منطق فازی , MCDM , رشت , GIS , توسعه فیزیکی