رضوان داودپور - باشگاه پژوهش گران جوان و نخبگان، واحد اراک، دانش گاه آزاد اسلامی اراک، ایران (مسوول مکاتبات)
حمید ترنج زر - گروه محیط زیست، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران

زمینه و هدف: رشد سریع جمعیت سبب استفاده بیش از حد ظرفیت و فشار مضاعف بر منابع طبیعی شده­ که در نتیجه آن تغییرات سریع کاربری اراضی اتفاق افتاده است. بنابراین شناخت سریع و دقیق انواع پوشش زمین می­تواند نقش موثری در برنامه­ریزی و مدیریت داشته باشد. داده­های ماهواره­ای به­دلیل دید وسیع و یکپارچه، در برگرفتن بخش عمده­ای از طیف الکترومغناطیسی و به­روز بودن تصاویر برای تهیه نقشه­های کاربری اراضی مناسب می­باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقشه کاربری اراضی با استفاده از سنجندهETM+ (مطالعه موردی حوزه آبخیز هندودر) انجام گرفته است. روش بررسی: از تصاویر ماهواره­ای لندست ۷ برای تعیین پوشش و کاربری اراضی حوزه آبخیز هندودر استان مرکزی استفاده شد. برداشت موقعیت انواع کاربری و پوشش اراضی از سطح حوزه مورد نظر با نقاط تست و کنترل با استفاده ازGPS  انجام گرفت. طبقه­بندی به روش نظارت ­شده و با چهار الگوریتم مختلف طبقه­بندی که شامل حداکثر احتمال، حداقل فاصله تا میانگین،Minimum Mahalanobis Distance  و متوازی السطوح بر روی گروه­های سه باندی صورت گرفت. یافته­ها: جهت انتخاب بهترین گروه سه باندی از روش محاسبه حد شاخص مطلوبیت (OIF) برای باند­های اصلی، شاخص­ها و تجزیه مولفه­ها استفاده شد. تصاویر ماهواره­ای با استفاده از الگوریتم­های طبقه­بندی نظارت شده و اعمال نمونه­های برداشتی از سطح منطقه، طبقه­بندی گردید. از بین الگوریتم­ها، الگوریتم طبقه­بندی حداکثر احتمال دارای نتایج بهتری از انواع پوشش و کاربری­های اراضی بر روی تصاویر بود. بحث و نتیجه­گیری: بهترین نتیجه طبقه­بندی در مقایسه با نقشه واقعیت زمینی، با استفاده از مجموعه باند­های  b۱، b۴ و b۷ با دقت کلی۲۵/۸۱ درصد در الگوریتم طبقه­بندی حداکثر احتمال به­دست آمد که بیانگر قابلیت و کارایی نسبتا خوب داده­های ETM+ در تهیه نقشه نهایی کاربری اراضی می­باشد.

تعیین کاربری اراضی, حوزه آبخیز هندودر, سنجش از دور, سنجنده ETM+