دست یابی به پایداری زیست محیطی در مسکن امروزی به واسطه طبیعت

زمینه و هدف: در خانه­های امروزی ارتباط با طبیعت کم رنگ شده و ساکنان در حال حرکت به سوی تخریب محیط زیست پیرامون خود هستند. مساله این پژوهش، چگونگی ارتباط با طبیعت به عنوان یکی از اصول توسعه پایدار زیست محیطی در مسکن است و درصدد پاسخ به این پرسش است که ویژگی های مسکن سازگار با طبیعت در راستای تحقق اهداف پایداری زیست محیطی کدام اند؟ روش بررسی: جمع آوری اطلاعات از طریق متون کتابخانه ای صورت گرفته، سپس با تجزیه وتحلیل کیفی و روش توصیفی تحلیلی به تجزیه وتحلیل محتوای آن ها پرداخته است. در این راستا مولفه ها، اصول و جملات کلیدی پیرامون ۳حوزه پایداری، طبیعت و مسکن استخراج گردید. بعدازآن مولفه ها و نکات به دست آمده دسته بندی شد. در ادامه نگارندگان به منظور دست یابی به ویژگی های مسکن موردنظر، به تحلیل و تطبیق این مولفه ها نسبت به یکدیگر پرداختند. درنهایت فهرستی شامل اقداماتی جهت تحقق این ویژگی­ها حاصل گردید. یافته ها: نتایج حاکی از لزوم توجه به اقداماتی در راستای ارتباط بی واسطه با طبیعت، احیای محیط های طبیعی و همچنین حفظ منابع طبیعی، کاهش مصرف انرژی و افزایش دریافت نور خورشید، کاهش آلودگی های زیست محیطی، هم گونی فرم و شکل ساختمان با محیط زیست و نحوه انتخاب و استفاده از مصالح در پروسه طراحی خانه هستند. بحث و نتیجه گیری: به نظر می­رسد با مدنظر قرار دادن حضور مستمر طبیعت در سازمان دهی فضاهای مسکن، حفظ  پوشش گیاهی وضع موجود، احترام به شکل طبیعی سایت و ... بتوان مسکنی طراحی نمود که در جهت تقویت ارتباط ساکنان با طبیعت و در راستای اصول پایداری زیست محیطی موثر افتد.

Keywords:

پایداری زیست محیطی , مسکن , طبیعت , معماری